Zoals verwacht is het hollen na stilstaan. De temperatuur is van ronduit herfstachtig meteen doorgeschoten in hoogzomer. Waarschijnlijk zit ik hier nog gunstig, met een beetje zeewind. Maar ook bij mij gutst het zweet op plekken waar je het niet verwacht.
Ik heb ieder jaar in de hitte een vervelend bijverschijnsel. In al die kou snakte ik naar de zon. Maar nu die in alle hevigheid boven ons staat te branden, bedenk ik me ineens weer dat er ook wat nadelen aan zitten. Bij mij vooral aan de achterkant. Een rijbroek aan is sowieso een plakkerig fenomeen als je de rest van de dag in korte broek doorbrengt. Maar als je daar dan mee in een leren zadel gaat zitten, gebeuren er vervelende dingen.
Ook met andere oma onderbroeken
Ik houd niet zo erg van die siliconenstippen of strepen op een rijbroek. Het valt niet mee om ze zonder te krijgen. Als dat al lukt, zit er vaak leer op. Dat is minder erg, maar meestal wel warm. Ik heb gelukkig nog een oud katoenen broekje met alleen kniestukken. En eentje waar die siliconen vanaf zijn gewassen, dus dat gaat ook wel. Maar ondanks dat rijd ik in galop mijn achterste door.
Ik heb al van alles geprobeerd. Iets anders dan de oma onderbroeken die ik normaal te paard draag. Sudo crème. Geen redden aan. Niet galopperen is het enige dat helpt. Maar ja, dat is nou juist de gang die de meeste aandacht nodig heeft bij DD. Hij vindt het best lastig om echt te dragen met die lange stelten. Wat je wilt verbeteren, moet je oefenen. Dus sta ik daarna weer te jodelen onder de douche. Want het schrijnt als de pest als er water overheen loopt.
Doordrammen is nutteloos
Die galop is best een dingetje. Ik doe veel korte stukjes en overgangen. Rechtrichten is geen probleem, maar verzamelen wel. Of eigenlijk juist niet. Hij doet het namelijk te goed. Hij gaat echt zitten, maar mist vervolgens de kracht om dat hele grote lijf en mij erbij voorwaarts te houden. Als ik dan om meer impuls vraag, reageert hij eigenlijk niet genoeg. Ik hoor een paar mensen denken: scherper spoortje om. Nee dus. Ik rijd zelfs zonder. Want het is niet dat hij niet wil of mij negeert. Doe ik dit in draf, dan word ik als een raket afgeschoten, zo scherp is hij. En voorwaarts op zich is nooit het probleem. Hij wil altijd lopen en eerder teveel dan te weinig. Nee, hij reageert in galop minder omdat hij niet meer kán. Dus dan zou doordrammen van mijn kant hoogst onredelijk zijn. En bovendien nutteloos, want als hij niet kán, stompt hij vervolgens alleen af op die hulp.
Hou op met zinloos geweld
Dit is iets dat ik vaak fout zie gaan om me heen. Iets lukt niet met een paard en dan gaan mensen scherpere bitten, sporen of ander frutselhulpmiddelen erbij pakken om het af te dwingen. Jongens, het is (vaak) niet dat hij het niet WIL. Hij snapt je niet of hij kan het niet. Dus hou op met zinloos geweld. Ik moet gewoon slimmer zijn. Dingen verzinnen om aan zijn krachtopbouw te werken. Oefenen, oefenen, oefenen dus. Heel veel stap-galop-stap. Grote volte, kont naar binnen en dan weer rechtuit en impuls ophalen. En ter afwisseling rechtuit op het strand. Oftewel, mijn achterste krijgt het zwaar te verduren. Dat doorrijden gebeurt overigens alleen bij ruim boven de 20 graden. Dus in de gemiddelde Hollandse zomer heb ik er niet alle dagen last van.
Een kluns met sopdoek
Verder was het ook afzien. Ik ben een kluns in schoonmaken en had daar dus altijd iemand voor. Dat scheelde ook een hoop echtelijke strijd, aangezien ik nog wel over rommel heenstap, maar partner licht panisch wordt van hondenpootafdrukken op de grond. Om over dode vliegen in de vensterbank nog maar niet te spreken. Helaas is onze trouwe hulp ermee gestopt en staat vervanging niet te dringen. Dus moeten we zelf eens per week de sopdoek ter hand nemen. Echt, ik mest liever tien stallen uit.
Dus van echt serieus trainen is deze week weinig gekomen. Ik beloof beterschap.