Ik jureer me de laatste tijd echt een hoedje. Er is kennelijk een groot gebrek aan ZZL jury’s en ik vind het jammer om ruiters teleur te stellen die graag willen. Dus heb ik me zelfs laten overhalen om enkele avondwedstrijden te jureren. Waarna ik toch licht zenuwachtig naar de laatste boot rijd…
De laatste boot is voor ons een dingetje. Daar rijd je liever niet op. Want stel dat het tegenzit onderweg. Voor je het weet strand je in Den Helder… Nou ken ik gelukkig wel wat mensen in die regio die ik in zo’n noodgeval durf te bellen. En ik heb ook altijd wel een deken of in ieder geval een variatie aan jassen in de auto liggen, die ook nog eens van afmetingen is dat je er languit achterin zou kunnen slapen. Maar het is toch niet wenselijk. Vooral niet met al die levende have thuis en een partner die zijn reislust probeert te bevredigen met een fietsvakantie. Uiteraard betreft het avondwedstrijden in de noordkop. Anders is het echt niet te doen.
Het is hard doorwerken
Ik begrijp het fenomeen avondwedstrijd in de zomer volkomen. Het is lang licht, het is dan vaak net iets minder warm en het is een aangename invulling van je avond. Vol goede moed ging ik erheen. De eerste was op een mij goed bekende locatie, met een ervaren en kundig wedstrijdsecretariaat. Z proeven worden verreden in een rijbaan van 20 x 60. Dat zijn meer meters dan de kleinere baan voor de lagere proeven. Daarnaast bestaat de test uit meer onderdelen. Het duurt dus iets langer voor iemand klaar is. Als er pony’s meedoen op dat niveau, duurt een proef nóg langer, met die kortere pootjes. Ik denk dat maar weinig ruiters beseffen hoe hard doorwerken het is om te voorkomen dat je als jury niet uit het schema vliegt. Kijk, die proef is de proef. Daar kun je niets aan versnellen. Maar daarna wil ik er toch altijd even iets bijschrijven. Iets bewonderends of opbeurends, liefst iets van huiswerk. Sowieso is schrijver zijn bij mij geen pretje, want ik laat bijna bij elk onderdeel iets bijschrijven. Ik wil gewoon graag dat een deelnemer weet waaróm ik een bepaald cijfer heb gegeven. Zelfs bij een 7 of een 8 is er tenslotte nog ruimte voor meer.
Een lullige score
Normaal gesproken tel ik de punten op. Hoewel ik dat snel kan, kost ook dat tijd. Maar nu, met een oog op de klok en de laatste boot in gedachten, heb ik dat aan het secretariaat overgelaten. Het is namelijk bijna niet te doen in de 8 minuten die je ervoor krijgt. En in dit geval kon ik me echt geen uitloop permitteren. Ik begrijp dat de programma’s zo worden gemaakt, maar ik vind het wel eens jammer dat ik er zo weinig tijd voor heb. Het is echt een paar uur keihard doorwerken, volledig geconcentreerd blijven, want je mag geen beweging missen. Ik doe het vol overgave, maar het is pittiger dan je misschien denkt, als je me zo rustig met een kop koffie in het hokje ziet, terwijl je op je paard zit te zweten. Die punten zelf optellen of het aan een ander overlaten maakt op zich niets uit voor de score. Behalve als je net die halve punt tekort komt voor een winstpunt. Je kan zeggen: het is wat het is. Maar ik vind dat zo’n lullige score dat ik er in dat geval meestal ergens een half puntje bij zet. Of er een hele afhaal, als ik het echt niet voldoende vond.
Digitale vooruitgang
Laatst was ik ergens waar er geen papieren protocollen voor de punten meer werden gebruikt. De schrijver kreeg een laptop mee met een ingenieus programma, waarin je alles kon invullen. Typen gaat de meeste mensen tegenwoordig sneller af dan schrijven, de scores werden meteen automatisch opgeteld, dus minder kans op fouten, de uitslag stond gelijk binnen op een digitaal bord en de deelnemer kreeg het protocol per mail thuisgestuurd. Dát vond ik nog eens een staaltje vooruitgang om blij van te worden. Het lijkt misschien even spannend wegens de techniek, maar die was niet ingewikkeld. Voor het geval de wifi zou wegvallen, waren er wel lege protocollen bij de hand. Een waterdicht systeem, wat wel een rijke vereniging vereist, want je moet investeren in laptops en goede wifi. Maar als je de hoeveelheid papier en cartridges optelt die je niet meer nodig hebt, denk ik dat het al snel uit kan. Ik vond het een uitkomst. Voor het eerst zag ik kans om binnen 8 minuten klaar te zijn én koffie te drinken die niet koud was geworden.
Halleluja.