Hartstikke leuk hoor, al dat gecross op het strand. Maar er moet tussendoor ook weer een beetje serieus gedressuurd worden. Nog maar een week en dan staat het Texelweekend alweer voor de deur. En het wordt toch ook hoog tijd dat we die pirouettes eens onder de knie krijgen.
Afwisseling in de training is belangrijk, maar bij mij loopt het de laatste weken een beetje de spuigaten uit. Ik doe niet anders dan buitenrijden. En daarbij laat ik DD in de houding lopen die hem zelf het beste bevalt. Niet met een bepaald trainingsdoel, gewoon uit gemakzucht. Ik zit op zijn rug met een los teugeltje en aangezien hij super gehoorzaam is, doe ik dat ook als ik vol gas over het strand race. ‘Ho’ zeggen is echt genoeg om hem te laten stoppen. Maar als ik hem een paar keer zo lekker lang uit elkaar heb laten lopen, valt het niet mee om dat enorme lijf weer bij elkaar te rijden.
Giraffe
Ik vind DD het mooiste paard op de wereld, maar qua bouw valt er voor de hogere dressuur nog wel wat op af te dingen. Hij heeft meer gemeen met een giraffe dan alleen de vlekken. Zijn benen bijvoorbeeld. Sterke knoesten van gewrichten, maar wel enorm lange stelten. Vooral achter. Ga dat er maar eens allemaal onder rijden.
Van nature gaat de draf hem goed af. Hij is een Oscar x Samber x Ahoy. Generaties van Gronings en Gelders bloed voor hem maakten vele kilometers voor de kar en de ploeg. Daar kwam een verdwaalde volbloed voorbij, zodat het allemaal iets luxer werd, maar in hem komt die tweetakt nog aardig naar voren. Hij kan het uren volhouden met de regelmaat van een klok. De galop kost hem meer moeite. Omdat hij zo groot is, heb ik hem rustig de tijd gegeven om sterker te worden. We rijden wel een wedstrijdje op z’n tijd en hij stoomde van niks snel door naar de Z, terwijl ik wel alle klassen heb uitgereden met hem, maar dan begint het eigenlijk pas echt.
Conditie genoeg, verzameling ho maar
Wat ook niet helpt is dat ik eigenlijk best lui ben. Als je serieus iets wilt verbeteren, moet je trainen. Ik zou dus eigenlijk iedere dag in de bak even met die galop aan de slag moeten. Maar daar heb ik dan weer geen zin in. Het strand lonkt. Alleen is die galop daar wel leuk voor conditie, maar doet het niet veel voor verzameling. En inhoud is niet het probleem, na een uur dressuurtraining huppelt hij de wei in alsof er niets is gebeurd.
Galop verbeteren doe je door aan de draagkracht te werken. Veel schakelen en overgangen stap-galop-stap. Hij doet zijn best, maar het kost hem moeite. Dus vind ik het al snel niet leuk meer. Ik probeer ook veel stukjes afwisselend schouderbinnenwaarts en travers te galopperen langs de lange zijde, ter voorbereiding op de pirouette. Maar de werkpirouettes rijden op een volte valt nog niet echt mee. Hij komt teveel terug, ik verlies de snelheid van het achterbeen. Ik probeer twee à drie passen te doen en dan er weer uit, om rechtuit de impuls weer op te halen. En dat zou ik veel consequenter veel vaker moeten doen, maar dan begin er weer iemand over een buitenritje en ben ik de eerste om mijn trainingssnor te drukken…
Luchtacrobatiek
Het heeft ook een jaar geduurd voor de wissels erop zaten. Naar links sprong hij hem vrij snel goed, die voegt mij het beste. Maar naar rechts was een puinhoop. Hij is scherp genoeg aan het been, heel vaak deed hij het achter wel, maar voor niet. Meestal houdt de ruiter dan de nieuwe binnenteugel teveel vast, maar ik had niks in mijn handen. Hij hing gewoon teveel op de rechterschouder. Op gegeven moment sprong hij zonder paniek in alle rust eerst vier meter de lucht in, om boven kalmpjes te bedenken met welk been hij eerst zou landen. Soms was dat de goede, maar dat was dan meer geluk dan wijsheid.
Voornemen
Wij hadden nooit veel geld, dus ik heb het altijd moeten doen met wat er toevallig op stal stond. Daar heb ik van geleerd dat alles is af te richten, als je maar geduld hebt en je hersens gebruikt. Dat is dus ook mijn voornemen voor de komende tijd. Of zal ik toch nog héél even naar het strand…?