Hoe bouw je je door de griep grondig uitgeroeide conditie weer geleidelijk op? Door de 18 jaar oude kastanjehouten palen van je bak en weiland te vervangen… Oftewel, ik zit een weekje in het grondwerk. Echt heel fijn, als je net het uithoudingsvermogen van een zitzak hebt.
Als je een eigen stal hebt, hoort daar onderhoud bij. Niet helemaal mijn hobby, maar er stort links en rechts wel eens iets in. Paarden zijn niet bepaald subtiele kostgangers. En -sorry voor de mannen die ik nu beledig- niet alle kraandrijvers zijn even handig, als ze vanaf de andere kant van de sloot het maaiwerk voor SBB doen en daarbij wel eens een van onze weilandpalen meenemen.
Gehinderd door onze ongeoefendheid
Het stond al even in de planning, maar het komt eigenlijk nooit gelegen. Te droog, te nat, te weinig daglicht om een beetje door te kunnen werken of zo koud dat je na een paar uur onderkoelingsverschijnselen oploopt, terwijl je toch als een onhandige michelinpop voortbeweegt. Toevallig had onze vertrouwde palenzetoloog deze week tijd, dus even alles omgezet en het werkpak aan.
Wat me altijd weer tegenvalt is hoe weinig je doet op een dag. Hoewel partner en ik hard probeerden mee te werken, gehinderd door onze ongeoefendheid, kostte het meer dan een dag om de bak af te krijgen. En de wei moet dus nog. Wat niet hielp, was dat na een periode van veel droogte hogerhand had besloten om die zaak recht te trekken met twee dagen zondvloed… Wel prettig voor mijn lijf, dat in de regenpauze weer even kon bijkomen. Maar het schoot natuurlijk geen donder op.
Wasbordje in wording
Ik hoop dat we vandaag het land af krijgen, maar ik denk dat we nog een dag nodig hebben. Ondertussen staan de paarden in een geïmproviseerd afgerasterde wei. Want bij ons gaan ze naar buiten, altijd. Ze kwamen af en toe belangstellend kijken wat we aan het doen waren. Maar bij deze grootscheepse renovatie hoort de vervanging van alle stroomdraden. Dus op dag 1 moest de stroom eraf. En dat hebben ze meestal haarfijn in de gaten. Ik zit dus al een paar dagen met samengeknepen billen te kijken of ze er nog staan.
Enfin, als alles weer klaar is kunnen we er weer 18 jaar tegenaan en ik zie nu al mijn wasbordje weer komen, hoewel ik aan de andere kant nog steeds verwoede pogingen doe om een paar kilo aan te komen.
IJzers eraf
Kortom, het is dus tamelijk rustig aan deze kant. DD staat op rust en is van de ijzers af. Ik had Socrates voor de lol meegenomen naar de clubles. Dat was lachen. Ik rijd hem sowieso nog wel, maar alleen buiten. Hij sprong de trailer in en was in de manege zo opgewonden dat ik zijn voorbenen voorbij zijn neus zag vliegen. Na afloop kwam iemand vol ontzag vragen wat voor gaaf nieuw paard ik had.
Toch nog maar weer even optrainen, deze Olympische belofte van 20 jaar oud.