Ken je die mop van die vrouw die met haar paard naar een wedstrijd zou gaan….? Nou, ze ging niet. Ja, wel ergens heen, maar dat was een paardenkliniek. Niet helemaal hetzelfde.
Het zijn een beetje drukke tijden, nu partner op wereldreis is. Werkdingen, recepties, jureren. Ik had ook nog bedacht om die kür nogmaals te rijden, omdat het eigenlijk toch wel heel leuk was. Het had in Heiloo moeten gebeuren, omdat dat lekker op zand is en niet zo’n eind rijden. Het paste allemaal precies in de agenda, met wat kunst en vliegwerk. Tot ik dinsdag in de zinderend hete buitenbak van de manege aandraafde en DD niet helemaal regelmatig was. Ook niet echt kreupel, maar net niet zuiver genoeg. Het was het voorbeen met de schiefel. Zonder beenbeschermer was het al beter, maar nog niet geweldig. Omdat ik toch al mijn bedenkingen tegen dat enorme ding had, besloot ik het niet langer aan te kijken en naar een kliniek te gaan. Ik kon gelukkig een dag later meteen terecht.
Kiespijn
Sinds enige tijd hebben we op een half uur van de boot een gloednieuwe paardenkliniek in Middenmeer, met uitstekende gespecialiseerde dierenartsen. Het schijnt dat als mensen met kiespijn naar de tandarts gaan, de kiespijn vaak ineens over is. Even voelde ik me net zo, toen DD met enthousiaste grote passen over de monsterbaan wegdraafde. Ook na de buigproef vertrok hij zonder een pas te missen. Wat deed ik daar eigenlijk? Alleen op de zachte ondergrond aan de longeerlijn was een minimaal verschil te zien in paslengte met het gekwetste been aan de buitenkant. Maar je moest wel echt goed kijken. Ik was het helemaal met dierenarts Maaike eens dat we nu toch even goed moesten doorpakken. Foto’s dus en een echo.
Roze olifantjes
Ik ken mijn bonte vriend een beetje, dus het leek me raadzaam hem een klein roesje te geven voor hij vlak naast allerlei kostbare apparatuur werd gezet. Normaal zit hij al tegen het plafond als de dierenarts zijn auto nog aan het parkeren is. Maar het scheelde enorm dat Maaike een klein opdondertje is en hij eerst zijn ei kwijt mocht in de longeerbak bij tropische temperaturen. Hij stond dus al snel keurig doodstil roze olifantjes te tellen, terwijl ik in zo’n flatteus loodschort peentjes zweette.
‘Wil jij de foto’s even zien? Dan neemt de assistente hem vast wel mee naar de ruimte met de echo’. Leuk idee, maar dan ken jij mijn mammies kindje nog niet. Zelfs zo stoned als een garnaal gaat hij niet zomaar met een vreemde mee. Ik moest hem dus eerst zelf inparkeren naast een andere machine, voordat ik een blik op het scherm kon werpen. Daarop was te zien dat de schiefel inderdaad nog niet tot rust is gekomen en er vervelende rafelrandjes op zitten. De pees zag er gelukkig niet dramatisch uit. Dierenarts Willem keek ook nog even mee. Ik waarschuwde nog dat DD meer met vrouwen heeft, op hoefsmid Ton na dan. Waarop Willem uit voorzorg een hoog stemmetje opzette. Maar DD vond het allemaal best, die was in lalaland.
Een brug te ver
Wat te doen? Maaike begon al voorzichtig over opereren en keek opzij of ik flauwviel. Maar Willem vond dat nog een brug te ver en wou eerst nog wel wat anders proberen, zoals inspuiten met een sterke ontstekingsremmer. Als dat niet helpt kunnen we altijd nog verder gaan.
Natuurlijk ben ik geschrokken en baal ik enorm dat mijn trouwe vriend ergens last van heeft. Maar gezien de geringe onregelmatigheid, de plek waar het zit en wat het is ben ik nog niet in zak en as. Sowieso ben ik gerustgesteld door de professionele, vriendelijke, maar wel doortastende aanpak van deze dierenartsen. Het bewees voor mij eens te meer dat je bij een probleem niet moet aantutten, maar gelijk een goede diagnose moet laten stellen. Daar is tegenwoordig hartstikke goede apparatuur voor. Die heb je nodig, want van buitenaf blijft het gokken. Daarna praten we pas verder over de aanpak. Ik zeg dat tegen leerlingen ook vaak. Als er iets is met een paard, laat hem nakijken door een erkende paardenarts, liefst in een kliniek. Ik geloof helemaal niet in ‘aanpakken’ als een paard ‘dwars’ is. Ja misschien nadat je het groene licht hebt gekregen dat hij echt niets mankeert. Maar paarden doen eigenlijk nooit zomaar iets. En wat voor behandeling je daarna ook kiest, alternatief of niet, je moet eerst goed laten uitzoeken wat de oorzaak is.
Halve kracht
DD hoeft geen rust, die mag op halve kracht aan het werk blijven. Dat komt goed uit, nu de opwarming van de aarde ook Texel heeft bereikt. Maar de tournee met Marco is dus tot nader orde uitgesteld…
ps.
Ik geef morgen twee keer een lezing tijdens de Dag van het Oudere Paard in Soest. Volgens mij zijn er nog kaartjes verkrijgbaar. Zeker doen, want dit is een geweldig evenement en je steunt meteen het goede doel!