Als je droom in rook opgaat

Je kunt jezelf zo lekker voor de gek houden. Maar diep van binnen weet je heus wel hoe het echt zit. Ik voelde het al een tijdje. Het duurde tot een zeer vroeg tijdstip op een ochtend in de recente hittegolf, voordat ik niet meer om de waarheid heen kon. En meteen was daar het machteloze gevoel van alle hoop die vervliegt. DD liep weer niet goed.

Ik ben in de basis een nuchter mens. Maar ergens diep in mij schuilt natuurlijk ook een Pennymeisje. Dus na de eerste heftige emotie ga ik pas logisch nadenken. Het belangrijkste is dat er een duidelijke diagnose wordt gesteld. Want je kunt in je hoofd wel vooruit hollen met allerlei rampscenario’s, er had nog niemand objectief vastgesteld wat er dit keer aan de hand was. En dat kon in theorie best iets anders zijn. Toegegeven, het leek erg op wat ik eerder voelde, alweer linksvoor. Dus denk je meteen die kant op. Maar er was niks dik of gevoelig bij aanraking. Als een paard na vijf maanden rust en voorzichtig opwerken nog steeds niet kan tegen wat ik zo graag wil doen, dan ligt de conclusie voor de hand dat hij daar dus niet geschikt voor is. Einde carrière. Dat is een lastige, want zo’n relatief nog jong paard dat verder Hollands Glorie is, dank je niet zomaar af.

Decoratieve grasmaaiers

Mijn lolletje is dat gepruts in die dressuur. Ik rijd ook veel en graag buitenritten. Maar ik heb daar zoveel plezier in, omdát ik daarnaast in die bak probeer om de pirouetten te perfectioneren en de passage mooier te krijgen. Ik was me stiekem een beetje aan het voorbereiden op een rentree in de wedstrijdring, want het kriebelde alweer een tijdje. Dus dan komt de klap helemaal hard aan.  Wij hebben weliswaar zelf land en stallen, dus hij loopt me niet in de weg. Maar ik hoef er thuis niet mee aan te komen dat ik nog een paard wil, omdat ik er twee heb waar ik niet mee kan wat ik wil. Socrates is fit, maar 21 jaar, dus die rijd ik nog wel, maar hij hoeft van mij niet de ring meer in. Ik was me er al geestelijk op aan het voorbereiden dat ik straks twee decoratieve grasmaaiers heb. Dat maakte me ook om een andere reden diep verdrietig. Ik wil er nog absoluut niet aan toegeven, maar ik ben wel op een leeftijd waarop geldt: use it or lose it. Als ik mezelf niet in deze ruiterconditie houd door nog zoveel in het zadel te zitten, ben ik bang dat ik dat voorgoed kwijt raak. En dat paardrijden, dat ben ik. Dat is mijn identiteit. Daar is mijn hele leven op gebouwd. Zonder dat voel ik me niets. Dus je kunt je de wanhoop voorstellen die zich van me meester maakte.

Vanaf nul benaderen

Ik heb heel erg mijn best gedaan om er niet teveel van te laten merken aan mijn omgeving. Voor mezelf bleef ik herhalen dat je dingen stap voor stap moet doen en de eerste stap was de dierenarts. Die hem al eerder heeft gezien en waar ik vertrouwen in heb. Het leek hem het verstandigst om het vanaf nul te benaderen. Dus een klassiek kreupelheidsonderzoek, compleet met uitverdoven om de pijnlijke plek te lokaliseren. Tot ons beider verbazing werd al snel duidelijk dat het probleem helemaal onderin zat. Want met die plek verdoofd dartelde DD aan de lijn alsof hij Totilas in zijn afstamming had (heeft hij niet, het is een Oscar x Samber). Een heel album aan röntgenfoto’s toonde een werkelijk vlekkeloos kogelgewricht, maar een kleine cyste op de rand van het hoefgewricht. Bij aanprikken bleek er ook sprake van overvulling met gewrichtsvloeistof, die te dun van structuur was, wat wijst op een reactie. Het is reden voor gematigde opluchting. Als dit het inderdaad is, is er hoop.

Je zit op eieren

Ik mocht er, na inspuiting van een ontstekingsremmer, maandag weer op. Dat is killing. Je zit op eieren of je wat voelt. De eerste paar passen waren onhandig en als ik eerlijk ben niet helemaal zuiver. Maar hij had alweer anderhalve week stilgestaan en het was bloedheet. Daarna liep hij goed, ook volgens partner, die zich heel lief opofferde om mee te kijken, maar zich inwendig waarschijnlijk net zo moedeloos voelt, omdat hij uit ervaring weet wat voor onzekere periode nu wacht. Dinsdag hetzelfde beeld. Over twee weken weer overleg met de dierenarts over het vervolgtraject.