Auteur archief: Tessa van Daalen

Afscheid nemen

Geplaatst op door

Het was een raar Pinksterweekend. Twee verdrietige condoleances en een bezoek aan Mw. Barrau die in een hospice haar honderdste verjaardag beleefde. Ze is geestelijk nog zeer scherp, dus toen ik wegging, beseften we allebei dat het de laatste keer was dat we elkaars handen vasthielden. Pinkster staat voor mij sowieso voor afscheid, omdat precies in die periode in 2018 mijn moeder overleed.

Het is gek hoe je geheugen werkt. Ik moest lang graven naar het jaartal. Soms lijkt het pas gebeurd, soms lijkt het een half leven geleden. De tijd Lees meer

Catfight over stangteugel

Geplaatst op door

Social media, het wordt nog eens onze ondergang. Wie er gebruik van maakt, krijgt vroeger of later een keer de wind van voren. En van achteren, want vervolgens stort iedereen met een toetsenbord zich er vrolijk overheen. En op zich is dat niet eens verkeerd, het is een digitale vorm van discussiëren. Mits je daarbij een beetje respect houdt en de elementaire vormen van fatsoen in acht neemt.

Er kwam in een artikel met een totaal andere strekking een fraaie foto van zo’n twintig jaar geleden van Coby van Baalen voorbij op de hengst Ferro. Lees meer

Het bewijs loopt in de bak

Geplaatst op door

Er zijn sowieso teveel mensen op deze aardbol. Er wordt op tal van plaatsen op akelige wijze en om dubieuze redenen als macht, geld, ego of geloof (of een combinatie daarvan) gepoogd de hoeveelheid te verminderen. Maar laten we die kant niet opgaan.

Onder al die mensen zijn er ook veel teveel deskundigen. Overal, maar in de paardenwereld zeker. Ik wou hier als flapuit aan toevoegen dat er ook teveel Lees meer

Geheugen van een sperciboon

Geplaatst op door

Wetenschap in de praktijk: hoe zit het met het geheugen van een paard? Ieder voorjaar krijgen de mijne een reepje gras achterin het verse stuk naast hun winterwei. Dat heeft een paar maanden rust en drijfmest gehad. Daar mogen ze dan een uurtje op en dat verlengen we iedere dag met een half uurtje.

Ik heb heilig respect voor voorjaarsgras. Ze schrokken het naar binnen, terwijl het -ondanks dat we het laten doorschieten- nog best suikerrijk is. Lees meer

Waar was ik…?

Geplaatst op door

Ik dacht, er gaat wel iemand iets zeggen of mailen. ‘Waar is je verhaal’ of zoiets. Twee weken niets, zonder afbericht. Maar nee. Niet dat ik daardoor in de put raak hoor. Jullie worden overladen met berichtjes, verhaaltjes, dingetjes om te lezen. Ik snap het wel.

Waar ik was? Gewoon hier. Maar het was (en is) even heel erg druk. Dat heeft me voorheen nooit weerhouden, maar ik had ook even niet echt inspiratie Lees meer

Geen vijanden nodig

Geplaatst op door

De reacties op de uitzending van Kassa waren niet mals. Met zulke vrienden hebben we geen vijanden nodig. Door elkaar naar beneden te trappen, stellen we de hele paardensector in een verkeerd daglicht voor de buitenwereld. Helpt elkaar met werkbare oplossingen, in plaats van het bestoken met lelijke reacties.

I hit the ground running…

Geplaatst op door

Wat meteen opvalt in Amerika? Dat er een andere sfeer heerst. Wij Nederlanders vinden het al snel onecht, al die ‘how are you’s. Gemeend of niet, het is wel een smeermiddel, waardoor de samenleving een stuk positiever aanvoelt. Ze zijn trots op hun land en ze zeuren niet. Aanpakkers, die alles proberen en dan wel zien hoe het afloopt. Kunnen wij echt nog wat van leren.

Het tweede wat meteen opviel was de hoeveelheid oudere mensen die gewoon meedoen in het arbeidsproces, daarom worden gewaardeerd en daar dus ook voldoening Lees meer