Auteur archief: Tessa van Daalen

Bonte vuurpijl

Geplaatst op door
Een week lang twintig tot dertig minuten alleen maar stappen op een zachte ondergrond, zei de dierenarts. Altijd lachen, zulke adviezen. Want ondanks dat ik het voer tot een handje per dag heb teruggebracht en mijn bonte reus de hele dag in de wei loopt met zijn vriendjes, was de eerste keer dat ik erop ging zitten na al een week niks doen een hachelijke onderneming. We gaan het jaar uit met een bonte vuurpijl….

Ik heb uit voorzorg altijd een riem om zijn nek. Die heeft me al voor menige snoekduik behoed. Ik was ooit bij de wereldberoemde eventer William Fox Lees meer

Weg met de Kerst…

Geplaatst op door
Ik heb een pesthekel aan de feestdagen. Ik doe mijn best om het nog wat te verbloemen, door het huis en de tuin te versieren en de kerstboom vrolijk op te tuigen. Maar deze tijd van het jaar kan mij gestolen worden. De dagen zijn kort en grijs, het is meestal koud, nat of je waait uit je verschoning. Ik zou het liefst in bed willen blijven liggen met een deken over mijn hoofd, tot het weer lente is.

Mijn partner weet dat ik er zo over denk, maar stimuleert mij om er toch wat van te maken. Met als argument dat als je niets memoreert, de jaren wel Lees meer

Anoniem is laf

Geplaatst op door
Het was weer eens zover. Er ging iets rond op twitter en facebook. Het ging niet over paarden, maar over Texel. Een belachelijke en feitelijk onjuiste bewering, zo idioot dat ik het hier niet eens wil herhalen. Er werd uiteraard weer massaal op gereageerd, want kennelijk werkt zoiets als een rode lap op een stier. Ook in de paardenwereld zien we dit regelmatig opduiken. Zo zag ik onlangs weer een filmpje van inderdaad niet zulke fraaie momenten tijdens het losrijden op een grote wedstrijd.

Wat mij triggerde was dat in beide gevallen de berichten waren geplaatst door een anonieme bron, die zich verschuilde achter een pseudoniem. Nou zie Lees meer

Tandarts trauma

Geplaatst op door
Ik moest naar de tandarts deze week. Niks bijzonders, gewoon voor de halfjaarlijkse controle. En ik had niks. Ik heb nooit wat. Gelukkig. Want ik lig toch niet erg rustig in die stoel. Ondanks dat ik een hele aardige tandarts heb. Dat komt door een traumaatje uit mijn jeugdjaren.

Er is ooit wel eens wat over in het nieuws verschenen, een tandarts die in de beginjaren van de schooltandverzorging per verrichting werd betaald en Lees meer

Concentratieprobleempje

Geplaatst op door
‘Concentréér je nou eens een beetje’, zegt mijn partner bijna wanhopig, nadat ik op de trap ben gestruikeld over zijn tablet. Die uiteraard de daaropvolgende duikvlucht niet heeft overleefd. Ik was naar boven gerend om een stapel kussen te halen en liep daarmee in mijn armen naar beneden. En zag daardoor dat ding over het hoofd. Wat ook weer niet helemaal gek is, een zwarte vlek op een donkere trap.

Ik voelde me erg schuldig en hoorde met gebogen hoofd aan hoe hij voorvallen begon op te sommen, waarin ik óók al niet oplette. Zo deed ik van de Lees meer

Kiezen op elkaar en lachen

Geplaatst op door
Fake it till you make it. Het betekent zoveel als: als je maar lang genoeg doet alsof, dan lukt het vanzelf een keer. Er is een prachtige TedX toespraak over, die gaat over leiderschap en lichaamstaal.

Wat straal je uit? Ik moest eraan denken toen ik boodschappen liep te doen. Ik woon in een kleine gemeenschap, waar bijna iedereen elkaar kent. Behalve Lees meer

Het schoolbord en de appgroep

Geplaatst op door
Als je met meerdere mensen iets doet, werken, sporten of andere leuke dingen, dan is er al snel behoefte aan onderlinge afstemming. Een groot deel van mijn leven was ik voor mijn paarden aangewezen op pensionstallen. Voor mededelingen van huishoudelijke aard was daar meestal een schoolbord. Wie er wanneer niet was en of iemand een schabrak, singel, borstel (vul maar in) had gezien.

Hoe groter de groep, hoe eerder de toon veranderde van vragend naar scherp. ‘Waar is mijn … ‘ werd meestal al snel  ‘wie heeft er aan mijn Lees meer