Een lijf met lullige pijntjes

Niemand heeft mij ooit verteld dat ouder worden gepaard gaat met zoveel lullige pijntjes. Ik loop al drie dagen met knetterende spierpijn na een fietstochtje, waar ik in het verleden mijn hand niet voor om draaide.

Ik heb altijd op mijn lijf kunnen rekenen. Qua sportieve aanleg ben ik geen toptalent, maar ik heb een behoorlijk duurvermogen. Gekoppeld aan mijn koppigheid Lees meer

Schiet mij maar lek

De KNHS heeft onlangs het fenomeen ‘toezichthouder’ ingesteld voor dressuurwedstrijden. Dit moet worden ingevuld door juryleden. Om ze daarop voor te bereiden is er een digitale learning module. De motivatie waaróm we dit moeten doen vind ik begrijpelijk en tegelijkertijd verbazingwekkend.

Bij het springen bestaat de toezichthouder al veel langer. Het wordt ingevuld doordat je daarbij toch al meerdere juryleden hebt die rouleren, dus om Lees meer

Onrust en woede

De mooie dingen blijven zien. Ik moest eraan denken na het overlijden van Bibian Mentel. Zij was daar namelijk een ster in, voor ze een ster werd. Er gebeurt zoveel om ons heen wat tot verzuring en verharding leidt. Op allerlei gebied. We zitten zo vol met onrust en woede. Waar we voor onszelf allemaal goede redenen voor hebben. Maar we steken elkaar ermee aan.

Op Texel kun je momenteel niet van A naar B. Zelfs niet van A naar C. Er zullen verschillende instanties mee te maken hebben, maar het lijkt wel of Lees meer

Bekijk het maar

Bekijk het allemaal maar even. Daar had ik het bij willen laten deze week. Maar jullie kunnen er ook niets aan doen. Vervelende dingen komen altijd in drieën, luidt het gezegde. Nou, bij mij leek er deze week geen einde aan te komen. Al zijn het niet echt hele nare dingen, meer opstapelende irritaties die mijn humeur inmiddels tot ver beneden nul hebben gebracht.

Je hebt soms van die weken dat alles wat zo leuk leek ineens omdraait en bijt. Ik was qua werk lekker op dreef. Doorpakken houd ik van, een beetje voorin Lees meer

(G)een mopperig stukje…

Het is weer zover. DD is een ijzer kwijt. En ik had een mopperig stukje in gedachten over mensen die niet mijn vak hebben, maar toch denken dat ze het beter weten. De zon schijnt echter, ik heb geweldig leuke interviews gedaan en ik heb deze week heerlijk gereden. Boos slaat meestal meer aan dan blij. Maar ik zwicht niet voor de kijkcijfers. Nou vooruit, een beetje dan.

Sinds DD op equilibrium ijzers staat, gaat het goed (fingers crossed). Ook wat betreft het verliezen van ijzers. Maar deze week was het weer eens raak. Lees meer

Een opgemaakte del

‘Ik ga niks meer tegen je zeggen hoor. Voor ik het weet staat het weer in een blog…’ Kort daarvoor had partner luidkeels verkondigd dat hij naast een dik opgemaakte del – ik dus- in de auto zat. Ik moest daar heel hard om lachen en greep vervolgens naar mijn telefoon om het in notities te zetten, opdat ik het niet vergat.

Make up is aan mij niet besteed. Ik heb er geen geduld voor en ik ben er niet handig in. Bovendien vind ik het vaak niet eens mooi, van die volgesmeerde Lees meer

Paardrijden op Mars…?

ESA, de Europese zusterorganisatie van NASA,  zoekt nieuwe astronauten. Het bericht was me al opgevallen. Ik werd er deze week opnieuw mee geconfronteerd, omdat een goede vriendin er een verhaal over maakt. Helaas, ik maak geen kans…

Het doet een beetje pijn om dit te bekennen: ik ben te oud. En ze hebben in de ruimte weinig aan een tekstschrijver die op gebied van exacte vakken Lees meer

Red de verliespunten…

Een toezichthouder op het voorterrein bij dressuurwedstrijden. En de verliespuntenregeling wordt afgeschaft. De opvallendste wijzigingen van de KNHS vanaf april. In de blijde veronderstelling dat we dan weer mogen. De eerste kan ik inkomen. Bij de tweede slaat mijn aura paars uit.

Om daar meteen mee te beginnen. Heb ik zelf wel eens een verliespunt gehaald? Jazeker, twee zelfs. Ik reed de allereerste wedstrijd met mijn bonte reus Lees meer

Sneeuwpret en andere misère

Ik snap echt niet dat die Scandinaviërs nog tijd hebben om te werken. De eerste vlok viel en ik kom tijd te kort. Skibroek aan, skibroek uit, waar is mijn muts, wateremmers vullen, deuren die niet open willen, kortsluiting…kortom, ik schiet voor geen meter op.

Twee dagen hebben ze binnen gestaan. Geheel tegen mijn principes, maar soms moet je het hoofd buigen voor moeder natuur. Zelfs hier sneeuwde het. En Lees meer