Leven is een gedoetje

Ik houd normaal al niet zo van terugblikken, maar bij de afsluiting van dit jaar wil ik helemaal niet meer terugkijken. Al een paar jaar valt me op dat ik niet meer zo goed kan huilen bij pijn of verdrietige dingen. Alsof ik ben opgedroogd, murw geworden. De laatste weken bewezen dat er toch nog wat vocht in mij zit.

Ik vrees dat de kerstperiode voor mij voor altijd een bijsmaak heeft gekregen. Partner plaatste met zijn collega veteranen op kerstavond lichtjes op Lees meer

De reïncarnatie van een fakir

Zo, dat heeft niet lang geduurd. Ik heb er niet eens reclame voor gemaakt, de telefoon ging al na een week. De eerste lege stal is alweer gevuld en de tweede volgt volgende week. Spaanse dames dit keer. De paarden, welteverstaan.

Nieuwkomers gaan in quarantaine in de paddock. Het duurt dus nog even voor de mannen in volle glorie hun charmes op ze mogen uitleven. Altijd even onrustig Lees meer

Een kei op je kop

Dat was natuurlijk ook de goden verzoeken. Een verhaal over wat hitte veroorzaakt aan mijn achterkant. Vervolgens gingen de hemelsluizen open en stonden alle buitenrijbanen van voor tot achter vol water. Zelfs die van ons. En dat wil wat zeggen, want die watert toch goed af. Echt, zo nat als dit had ik nog nooit meegemaakt.

Onze schuur is groot. Dat betekent dus ook een enorm dak. Als daar een gigantische plons water tegelijk op komt, kan de dakgoot dat niet verwerken. Lees meer

Wateroverlast en onnozelheid

Ik heb het opgegeven. Nadat de regen voor de zoveelste dag op rij continue naar beneden kletterde en zelfs mijn uitstekend gedraineerde buitenbak vol water stond, heb ik een abonnement op de binnenmanege genomen. Wat een luxe, rijden op een Agterbergbodem met een dak boven je hoofd. En dat ik nog kán rijden, nadat we bijna zijn platgereden…

Enige moeite moet ik er wel voor doen om droog te trainen. Trailer aankoppelen, heen en weer rijden, na afloop alle rotzooi opruimen. Maar het weegt Lees meer