Onwerkelijk. Dat is misschien de beste omschrijving van wat ik voel. Later lezen we hierover in de geschiedenisboekjes. Onrust had ik veel meer in de week ervoor, toen alles om de deur in chaos veranderde en mijn adrenalinepeil voor langere tijd boven het gezondheidsniveau uit kwam. Nu rest gelatenheid. En af en toe een traan.
De weg ligt al weken open, waardoor het een enorme bende is en je met een auto -laat staan met een trailer erachter- een soort Parijs-Dakar moet afleggen
