Afscheid van dierbare vriend

Zondag heb ik afscheid genomen van Kris. Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Dertig jaar was hij. Hij en zijn baasje waren 23 jaar een vaste waarde op de woensdagochtend. Het einde van een tijdperk.

Zijn toegewijde baas stond voor de lastige beslissing. Zijn gebit liet hem in de steek. Niet verwonderlijk, na ruim 30 jaar. Ruwvoer eten lukte bijna Lees meer

Het is goed zo

Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Het was niet echt een verrassing. Hij was stokdoof, als je hem onverwacht aaide schrok hij zich een hoedje. De witte waas in zijn ogen werd steeds doffer en opstaan was af en toe een hele inspanning. Dinsdag namen we afscheid en dat was goed. Maar ik loop de hele dag achter me te kijken waar hij blijft…

Ik heb het wel eens eerder geschreven, hij was ons pleegkindje. We hebben hem als 8-jarige opgehaald nadat zijn leven knel kwam te zitten in een (v)echtscheiding. Lees meer

Ongeluk

Het zijn rare tijden, waarin ik verzeild ben geraakt. Soms gebeuren er dingen in je leven waarbij je alleen maar kan wachten tot het over gaat. Als het een film was zou je het ongeloofwaardig vinden. Maar de werkelijkheid kan altijd nog onwerkelijker .

Binnen een half uur krijg ik twee telefoontjes die je liever niet krijgt.

‘Kun je komen, het gaat niet zo goed met je moeder…’

Mijn oude moeder Lees meer

Coosje is dood

Ik heb zojuist poes Coosje begraven. Ze was al heel oud, 22 jaar. Dat is een respectabele leeftijd voor een kat. Dus zo zielig is het eigenlijk niet.

Coosje was van mijn zus en kwam vorig jaar met labrador Beer bij ons wonen, omdat mijn zus verhuisde naar een plek waar geen huisdieren waren toegestaan. Lees meer