De dag begon niet zo best. Of eigenlijk gingen we de hele week al niet zo lekker. Soms lijkt het wel alsof het in de lucht hangt. Partner zet, tot mijn ergernis, altijd zijn tablet op de armleuning van onze bank. Dat is zo’n chesterfield, dus die is niet vlak. Ik mopper daar vaker over, maar hij blijft het koppig wel doen. Dat is al een aantal keer bijna fout gegaan, door opspringende honden of katten. Nu was ik het, die erlangs schraapte. En nu ging het dus wel mis. Met een doffe plof viel het ding op onze houten vloer. Je weet aan het geluid al hoe laat het is.
Goed, repareren of nieuw? Eerst maar even bellen met de schermpjesman. Zo, dat was schrikken. Geen goedkoop grapje. Maar he, het valt kennelijk onder