Is de KNHS een Titanic?

Tjonge, het gebeurt me nooit. Maar deze week voor het eerst sinds een hele lange tijd dus wel. Mijn wekker ging niet af, ik heb me verslapen. Bijna een uur. En daarna de hele dag van slag, wat een naar gevoel.

Er is niks dramatisch gebeurd. Eén van de meiden was vroeg op stal, dus de paarden stonden al keurig buiten. Maar het voelt toch niet lekker. Helemaal Lees meer

Shit-jury gaat weer op pad

De voortgangscontrole van DD was gunstig. Ik mag weer galopperen. In zes weken opbouwen tot L niveau, was de opdracht. Een wisseltje mag wel, hele series nog niet. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen. De dierenarts was nog op het erf toen ik er al op zat. Hij keek tevreden toe hoe DD draafde, prachtig los in zijn lijf. Dat is hij in galop ook. Maar daardoor voel ik me als een pingpongbal in een jacuzzi. Het hele spul weer een beetje bij elkaar rijden gaat nog even duren, denk ik.

Zondag weer jureren, een lange ring met ruim dertig starts. Ik ga er altijd naartoe met een tas vol hoge cijfers. Ik houd van hoog en waar dat nodig Lees meer

Siberisch koud van wereldproblemen

Ineens was het vijftien graden kouder. Een Siberische dag, waar ik eerlijk gezegd niet op had gerekend. Ja, ze hadden in het weerbericht wel gezegd dat het onder nul werd, maar dat geldt meestal niet voor de Waddeneilanden.

Zeeklimaat hé, dus als ze in Winterswijk schaatsen, bergen wij net de strandstoelen op. Maar het weer is al een tijdje in de war en zo keek ik dus Lees meer

Afscheid van dierbare vriend

Zondag heb ik afscheid genomen van Kris. Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Dertig jaar was hij. Hij en zijn baasje waren 23 jaar een vaste waarde op de woensdagochtend. Het einde van een tijdperk.

Zijn toegewijde baas stond voor de lastige beslissing. Zijn gebit liet hem in de steek. Niet verwonderlijk, na ruim 30 jaar. Ruwvoer eten lukte bijna Lees meer

Elitesport?

Er was afgelopen week weer een nieuwe reden voor opwinding in de paardenwereld. Een verhaal van een Engels meisje dat haar wedstrijdcap aan de wilgen hing. Ze was zwaar teleurgesteld. Hard werken en goed je best doen bleken niet op te wegen tegen geld. Welcome to the real world.

Het meisje beschreef hoe frustrerend het is om je ziel en zaligheid te geven voor een sport, waarin je het steeds aflegt tegen mensen die voor veel Lees meer

Eerlijkheid duurt vaak niet het langst….

Eerlijkheid duurt -helaas voor veel paarden- niet altijd het langst. Ik sta bij veel mensen bekend als nogal direct. Best gek eigenlijk, want diep vanbinnen ben ik een ontzettende conflictvermijder. Maar ik heb kennelijk een nog veel grotere hekel aan schijnheiligheid, dus als ik wat vind is dat op z’n minst van mijn gezicht of te lezen. Of ik zeg er wat van en dat komt volgens partner vooral door de intonatie meestal wat meer kras over dan ik het bedoel.

Gooi ik met deze blogs mijn eigen glazen in? Ik ben er door mijn omgeving wel eens voorzichtig op gewezen dat ik op deze plek nogal flink van leer kan Lees meer

Kattenvrouwtje in spagaat

Midden in de nacht werd ik half wakker. Zo’n toestand waarin je zelf niet zo goed weet of je slaapt of niet. Ik voelde iemand aan mijn buik likken. En het drong nog net tot mijn benevelde brein door dat partner gewoon ronkend naast me lag…

We zaten de avond ervoor knus samen onder een dekentje. Boven het geluid van de TV uit hoorden we allebei geknaag ter hoogte van het plafond. Als je Lees meer

Sensatieverhaal, deel 2

Er was dus een relletje over de drafsport. Maar er speelde nog wat. Uit mijn ooghoeken had ik, met name in Engelse paardenmedia, iets gelezen over een luchtballonnetje van de FEI. Deze overkoepelende paardensportclub was voorzichtig aan het aftasten of er draagvlak is om het gebruik van stang en trens en sporen op internationaal Grand Prix dressuurniveau facultatief te maken. Nogmaals voor alle duidelijkheid: je mag dan dus zelf kiezen. Het hóeft niet.

Ik zie de FEI als een nogal behoudende club, ik vond het verfrissend dat uitgerekend zij hiermee kwamen. Bovendien ben ik erg van keuzevrijheid, dus Lees meer