Categorie archieven: Blog

#Doeslief en opvoeding

Geplaatst op door
‘I blame the mothers’, zei mijn Engelse vriendin Julie over mannen in het algemeen, nadat de relatie met haar overspelige echtgenoot stukliep. Ik moest eraan denken toen we onlangs twee puppy’s te logeren hadden en ik een filmpje zag van een flessenveulen, dat op volwassen leeftijd was uitgegroeid tot een monster. En bij de recente #doeslief campagne.

Labrador Beer, goedzak van nature, vond onze logees helemaal geweldig. Ze hingen in zijn staart, oren, stonden bovenop hem…alles mocht. Voor zijn Lees meer

Een euforisch gevoel

Geplaatst op door
Hoe beschrijf je een euforisch geluksgevoel? Of is het niet verstandig om er ook maar iets van te zeggen, omdat het dan later weer zo kan tegenvallen? Ach, niet van dat benauwde.

Ondanks een snotproductie die gelijke tred hield met de zeespiegelstijging, verkeerde ik deze week in de zevende hemel. En dat had niets met medicatie Lees meer

Aan alles komt een einde…

Geplaatst op door
Natuurlijk had ik voor jullie een blog klaargezet die afgelopen week had moeten verschijnen. Maar ik vakantie, jullie vakantie. Nee, zo was het niet helemaal. Er stond wel wat klaar, maar niet op de goede datum. Voorbereidende vakantiestress, zullen we maar zeggen. Jullie houden ‘m uiteraard tegoed. Trouwens, niemand die klaagde, dus misschien heb ik wel helemaal geen lezers. Maar ik ben er weer, dus dit keer een verse.

Ierland is misschien wel het mooiste land waar ik ooit ben geweest. Vooral de zuidwestelijke hoek was adembenemend. Maar ook in het noorden reden we Lees meer

Ik ga op reis en ik neem mee…

Geplaatst op door
Als jullie dit lezen is het weer tijd voor het grote V-woord. Vakantie. Dat werkt heel raar in mijn hoofd. De aanloop er naartoe, normaal toch iets waar iedereen zich op verheugt, is voor mij een stressvolle periode. Mijn partner is druk in de weer met routes, kaarten en lijstjes. Hij doet zijn uiterste best om dat voor zichzelf te houden, maar wil toch af en toe de vreugde die hij daarbij voelt met me delen. Dat is lief bedoeld, maar op zich al genoeg om mij zenuwachtig te maken.

Hoewel ik zelf heb meebepaald wat het doel wordt en ik er echt naar uitkijk om dat land te ontdekken, krijg ik tijdens de voorbereidingen slapeloze Lees meer

Een onplezierig gevoel

Geplaatst op door
Is het hormonaal? Staan de sterren verkeerd? Geef het beestje maar een naam. Feit is dat ik niet zo’n beste week heb. Ik voel me gejaagd, gespannen en van slapen komt weinig. Misschien heeft het ook te maken met de naderende vakantie, want weggaan is voor mij altijd een dingetje.

We kregen deze week wat nare berichten over de gezondheid van mensen die ons dierbaar zijn. Dat heb je vanaf een bepaalde leeftijd toch al wat meer, Lees meer

Een bijzonder uitzicht

Geplaatst op door
Ik heb nooit moeite met aan het werk gaan, want ik vind schrijven en lesgeven allebei heerlijk. Maar sinds dit weekend is er een klein obstakel in de opstart. En ‘klein’ moet je dan echt tussen aanhalingstekens zetten. Want het is een flinke klont. Ik heb namelijk een bijzonder uitzicht. En hij heet Ocean Joy.

Whoopy, die officieel Wannahave heet, maar die andere naam past haar beter, is de merrie van één van de meiden. Daar floepte zaterdagavond een week Lees meer

Rampscenario in wording

Geplaatst op door
Het is weer eens zover. Ik krijg van verschillende kanten een verhaal te horen over ouders die voor hun jonge dochter, echt nog een kind, een onbeleerde jonge pony hebben gekocht. Moedeloos word ik ervan. Hoeveel voorlichting moeten we als paardenprofessionals nog geven voordat het doordringt dat dit een rampscenario is?  En hoe haal je het in je hoofd om je pony aan zulke mensen te verkopen.

Okay, nog één keertje dan maar. Voor het beleren van een jong paard kun je hulp inroepen. Maar….daarmee ben je er niet. Beleren betekent dat een Lees meer

Een onbehaaglijk gevoel

Geplaatst op door
Ik zie een filmpje voorbij komen van een internationale dressuurwedstrijd. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus ik kan het niet nalaten om een paar proeven te bekijken. Prachtige paarden, die met een ongelooflijke precisie de gevraagde oefeningen uitvoeren. Ruiters die keurig stil zitten en onzichtbaar aanwijzingen geven. En toch bekruipt me bij sommige combinaties een onbehaaglijk gevoel.

Af en toe krijg ik ze zelf ook in de ring. Van die paarden die zo geweldig zijn gefokt dat hun normale draf eruit ziet of ze springveren in plaats van Lees meer

En de diagnose is….

Geplaatst op door
Als je kind ziek is, ga je ermee naar een dokter. Als je paard iets mankeert, vraag je de buurman, een waarzegger en een wichelroedeloper wat die ervan denken. Dit zijn de eerste twee zinnen van een artikel dat ik ooit heb geschreven. Het leverde een stroom van ‘nounou’ reacties op, maar ik sta er nog steeds achter. Het punt is alleen, dat ik diep vanbinnen natuurlijk net zo’n paardenmeisje ben en dus ten prooi aan dezelfde gevoelens.

Na de herstelde blessure aan zijn checkligament had ik DD weer opgewerkt. Het ging  net allemaal lekker en ik had me voor het Texelweekend opgegeven Lees meer