Ik loop de hele dag in een rijbroek. Het zit heerlijk en het is praktisch. Nou bestaan er tegenwoordig ook rijleggings. Maar dat gaat me net iets te ver...
Categorie archieven: Blog
When it rains, it pours…
Terwijl ik dit schrijf vliegen de tuinstoelen horizontaal voorbij… Ik denk dat we het allemaal zo zat zijn, dat natte koude en in ons geval ook nog zeer stormachtige weer. Waar blijft de lente? Ik heb nog steeds akelig bleke armpjes, want mijn winterjas is nog elke dag in gebruik.
De week vloog voorbij. Ik heb al 21 jaar een eigen bedrijf. Nog nooit heb ik er enige peil op kunnen trekken qua werkaanbod. Het is altijd hollen of
Het doel en de bedoeling
Er was ooit een tijd dat een winstpunt iets zei over rijkunst. Er werd niet mee gestrooid, je moest behoorlijk aan de bak om er eentje te halen. Tegenwoordig lijkt het soms wel of je een winstpunt kunt ‘scoren’ of op andere manieren kunt afdwingen. Het doel gaat voor de bedoeling.
Het plan was ooit dat we leerden paardrijden. Of nog een stapje verder: leerden hoe we een paard kunnen trainen. Want dat is iets anders dan simpelweg
Een reiziger van drie hoog
Wat is de meest voorkomende windrichting in Nederland? Zuidwest. Dus als je een rondje op de fiets om het IJsselmeer gaat, is tegen de klok prettiger. Behalve als ik op fietsvakantie ga… Terwijl dat woord al bestaat uit twee delen die niet favoriet zijn bij mij.
Ik hoor jullie al zeggen: je hebt toch een elektrische fiets? Ja. Maar dat wil niet zeggen dat je niets hoeft te doen. En als je, zoals wij, stukken
Het zou zo simpel kunnen zijn…
Nietsvermoedend ging ik naar de manege om les te geven. Partner had een vergadering, dus reed gelijk met mij weg. Hij was een uurtje later terug en stuurde me volledig verbijsterd een foto. In onze afwezigheid was, zonder enige aankondiging of overleg, een enorme dukdalf geplaatst, bijna op ons erf. Een halte voor de Texelhopper-bus.
Ik dacht nog dat hij een grapje maakte. Een photoshop-plaatje. Maar nee, het gevaarte stond er echt. Ik steeg op! Hoe haal je het in je hoofd om zoiets
Het zal weer eens niet…
Er zijn van die dagen dat ik de wereld om me heen niet zo goed begrijp. Maar waarschijnlijk ligt dat aan mij. Anders zouden meer mensen zich wel hetzelfde afvragen, toch? Zo krijgen we in de paardenwereld te maken met de registratie van paarden op de locatie waar ze worden gehouden. Een Europees gedrocht dat het er niet leuker op maakt.
Paardenbelasting. Dat was het eerste dat in me opkwam toen ik me in het onderwerp verdiepte. Het wordt verpakt in een nobel cadeaupapiertje, namelijk
Een lijf met lullige pijntjes
Niemand heeft mij ooit verteld dat ouder worden gepaard gaat met zoveel lullige pijntjes. Ik loop al drie dagen met knetterende spierpijn na een fietstochtje, waar ik in het verleden mijn hand niet voor om draaide.
Ik heb altijd op mijn lijf kunnen rekenen. Qua sportieve aanleg ben ik geen toptalent, maar ik heb een behoorlijk duurvermogen. Gekoppeld aan mijn koppigheid
Schiet mij maar lek
De KNHS heeft onlangs het fenomeen ‘toezichthouder’ ingesteld voor dressuurwedstrijden. Dit moet worden ingevuld door juryleden. Om ze daarop voor te bereiden is er een digitale learning module. De motivatie waaróm we dit moeten doen vind ik begrijpelijk en tegelijkertijd verbazingwekkend.
Bij het springen bestaat de toezichthouder al veel langer. Het wordt ingevuld doordat je daarbij toch al meerdere juryleden hebt die rouleren, dus om
Onrust en woede
De mooie dingen blijven zien. Ik moest eraan denken na het overlijden van Bibian Mentel. Zij was daar namelijk een ster in, voor ze een ster werd. Er gebeurt zoveel om ons heen wat tot verzuring en verharding leidt. Op allerlei gebied. We zitten zo vol met onrust en woede. Waar we voor onszelf allemaal goede redenen voor hebben. Maar we steken elkaar ermee aan.
Op Texel kun je momenteel niet van A naar B. Zelfs niet van A naar C. Er zullen verschillende instanties mee te maken hebben, maar het lijkt wel of
Bekijk het maar
Bekijk het allemaal maar even. Daar had ik het bij willen laten deze week. Maar jullie kunnen er ook niets aan doen. Vervelende dingen komen altijd in drieën, luidt het gezegde. Nou, bij mij leek er deze week geen einde aan te komen. Al zijn het niet echt hele nare dingen, meer opstapelende irritaties die mijn humeur inmiddels tot ver beneden nul hebben gebracht.
Je hebt soms van die weken dat alles wat zo leuk leek ineens omdraait en bijt. Ik was qua werk lekker op dreef. Doorpakken houd ik van, een beetje voorin
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.