Blikken des doods

Het is weer zover. De blikken des doods. Oftewel een reepje grasland, waar ze alle dagen een half uurtje langer in mogen. Daarbuiten kunnen ze er alleen reikhalzend naar kijken achter hevig onder stroom staand draad. Waarna ze mij aankijken met boekdelen sprekende boze ogen. En stond toch al niet zo stevig in mijn schoenen.

Geheel buiten mijn schuld om kwam ik afgelopen week in het middelpunt van twee ruzies terecht. Voor mij als conflictvermijdend persoon is dat niet makkelijk. Lees meer

Hans Klok in de rijbaan?

‘Heb je inspiratie nodig? Schrijf over Hans…’ Deze reactie van één van mijn leerlingen zegt jullie niks, maar ik moest er om grinniken. Haar paard heet namelijk helemaal niet zo. Ik noem hem Hans Klok, omdat hij soms een grote illusionist is. En ik heb nóg een Hans in mijn leerlingenbestand. Alleen toonde die hoe belangrijk het is om paarden áltijd het voordeel van de twijfel te geven.

Gedrag dat een paard iets oplevert, wordt herhaald. Het is misschien wel de allerbelangrijkste les die je tot je moet nemen, als je met paarden omgaat. Lees meer

Pestkoppen en de naakte waarheid

De hele paardenwereld buitelde onlangs weer eens over elkaar heen door een uitzending van Arjen Lubach, waarin hij op de hem bekende provocerende wijze paardensport aan de kaak stelt. Ik had het niet gezien, maar las allerlei reacties en besloot het toen zelf ook even op te zoeken.

Het verhaal van Lubach is ongenuanceerd, eenzijdig, rellerig en ja, uitermate provocerend. De man heeft een bepaalde stijl. Satire, waar een deel van Lees meer

Pampers voor DD

En zo stond ik dus onwennig in de supermarkt tussen het enorme aanbod een pak pampers uit te zoeken… Voordat jullie en alle Texelaars die me hebben gezien héle rare dingen gaan denken: het is voor DD. Daar ging uiteraard een verhaal aan vooraf.

Ongeveer twee weken geleden pakte ik DD een dagje aan de longeerlijn. Ik weet al niet meer waarom. Te druk of te harde wind naar mijn smaak. Hij walste Lees meer

Rode vlekken in mijn nek

Als jury hoor je het protocol te ondertekenen. Omdat de meesten van ons, half opgekruld in een auto of juryhokje, een onleesbaar doktershandschrift hebben en ik de mogelijkheid tot communicatie van waarde vind, heb ik een stempeltje. Daarop staat mijn naam, jurynummer en mijn emailadres. Waarop ik tot nu toe alleen maar leuke reactie heb ontvangen.

Het stempeltje kreeg ik ooit van partner en ik ben er nog altijd blij mee. Meestal stempel ik alle protocollen alvast voor aanvang, dat scheelt werk. Lees meer

Als een bejaarde in slow motion

Het weer is pet, ik stond een dag te vroeg met Dotje bij de hondenkapper, omdat ik weer eens niet goed in mijn agenda had gekeken en ik heb geen inspirerende onderwerpen onder handen momenteel. Die hangerigheid zorgt er ook voor dat ik niet echt iets heb waar ik jullie deze week mee om de oren wil slaan. Oh, er kwamen wel wat onderwerpen voorbij hoor. Instructeur-hoppen, te zware ruiters, hete hangijzers genoeg. Meestal krijg ik daarbij spontaan een ingeving en schiet er in tien minuten een stukje uit. Maar nu dus niet.

Het is een beetje saaie week. Afronding van een paar artikelen, waar ik hard aan heb gewerkt. Zo’n laatste fase, waarbij deskundigen nalezen en uiteraard Lees meer

Harmonie komt van twee kanten

Ik ben vorige week bijzonder lui geweest. Het was prachtig weer. We kunnen hier al snel uit de wind in het zonnetje zitten en dat is precies wat ik heb afgewisseld met heerlijk te paard. En jongens, ik heb ervan genoten. Mede door het stille weer was DD engelachtig lief. Het rijden voelt beter dan vanouds, alsof die zes weken vrij hem goed hebben gedaan.

Die deadlines konden me even gestolen worden, het leven is al kort genoeg. Betekent wel dat ik deze week, nu het minder mooi weer is, een tandje moet Lees meer

Doe normaal

Hoera, ik mag weer. Aangezien ze je oog voor zo’n onderzoek altijd volgieten met troep die niet meteen is uitgewerkt, werd het de volgende ochtend. Na een onwennig rondje voelde het weer als vanouds. Dat geweldige, verslavende gevoel, dat niet-ruiters niet begrijpen. Dat je wordt gedragen, meegenomen door zo’n enorm krachtig dier. En ik bestrijd wat Dier & Recht de massa probeert aan te praten, namelijk dat dat altijd onder dwang gebeurt. Zelfs de grootste leek kon zien dat mijn bonte reus het ook leuk vond om weer samen spelletjes te doen.

Ik heb DD wel even een paar rondjes aan de longeerlijn gegooid, want die had zes weken geen zadel op gehad. Maar het is windstil en vrij warm, dus hij Lees meer

Het is goed zo

Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Het was niet echt een verrassing. Hij was stokdoof, als je hem onverwacht aaide schrok hij zich een hoedje. De witte waas in zijn ogen werd steeds doffer en opstaan was af en toe een hele inspanning. Dinsdag namen we afscheid en dat was goed. Maar ik loop de hele dag achter me te kijken waar hij blijft…

Ik heb het wel eens eerder geschreven, hij was ons pleegkindje. We hebben hem als 8-jarige opgehaald nadat zijn leven knel kwam te zitten in een (v)echtscheiding. Lees meer

Het einde van een tijdperk

Het einde van een tijdperk. Ik voel toch enige weemoed. Ik heb geprobeerd terug te denken wanneer de eerste keer was dat zijn baasje met hem op les verscheen. Het moet bijna 25 jaar geleden zijn. Deze week werd duidelijk dat zijn dressuurcarrière op 30-jarige leeftijd voorbij is. Ik ga de wekelijkse sessies met Kris missen.

Kristofoor, zo heet hij officieel. Een afstamming van de hengst Glendale, die ook in de stamboom van Totilas opduikt (aan moederszijde). Een bruine Lees meer