Tessa portret

Strenge jury

Ik heb afgelopen weekend gejureerd tijdens de Hippiade voor pony’s. En ik ga waarschijnlijk de boeken in als een strenge jury, terwijl ik zelf denk dat dat best meevalt. Maar feit is dat ik lager zat qua punten dan mijn twee co-juryleden. Het verschil was gemiddeld niet zoveel, maar over één combinatie waren we het echt niet eens.

Uiteraard hebben we dat na afloop uitgebreid geëvalueerd, want zoiets wil je niet. Ik kan er echt wakker van liggen. Het punt was dat ik moeite had met de aanleuning van sommige combinaties. Een aantal pony’s liep echt achter de loodlijn. En nu ben ik de laatste om te zeggen dat de plek van de neus automatisch staat voor mooie nageeflijkheid of een soepele rug. Maar dat echte doorgeknikte, vaak in combinatie met erg op de voorhand, strakke, naar beneden gedrukte armen of juist los-vaste teugels, viel ik wat meer over. Gelukkig was er ook heel veel om van te genieten op rijkunstig gebied. En wat een geweldige pony’s lopen ertussen. Met de toekomst van de Nederlandse dressuur zit het wel goed.

Rechtop

Ieder jaar heb je wel een ‘algemene deler’, iets dat over de hele linie opvalt. Twee jaar geleden was het ineens grote mode om erg achterover te zitten. Vooral in middendraf hing de jeugd massaal uit balans. Waar dat toch vandaan kwam? Geen idee. Hebben die kinderen geen instructeur die zegt ‘joh, ga jij eens gewoon rechtop zitten’? Gelukkig was dat weer een beetje over en kon ik de nodige 8-en kwijt voor houding en zit.

Neusriem

Vorig jaar had iedereen ineens een lage neusriem. Ik ken dat ding nog uit mijn begintijd, toen we niet anders hadden. Maar nu was ie dus terug van weggeweest. Ik vraag me altijd af hoe zo’n rage ontstaat. Ineens is er iets nieuws ‘in’ en wil iedereen het hebben, ongeacht of dat voor die combinatie de optimale keuze is qua optoming, als ouders überhaupt al weten wat het verschil in inwerking is.

Grootte

Dit jaar vroeg ik me af wat er met de ponymeters aan de hand is. Nou maakt het voor de dressuur natuurlijk weinig uit, maar ik zag categorie E’s rondlopen, waarvan ik gezworen zou hebben dat ze groter zijn dan mijn bonte. En die tikt toch echt de 1.80 aan. Okay, dat is misschien wat overdreven, maar het lijkt me geen slecht idee dat de KNHS toch eens overweegt om, naast paspoortcontroleurs, onafhankelijke nameters in te schakelen op grote evenementen. Als je die hoogtecategorieën hebt, moet je je er ook aan houden, lijkt me.

Doof

Nog een opvallend feitje? Een deel van de hedendaagse jeugd is doof. Ik kan anders niet verklaren waarom soms wordt voorgelezen met een volume en overslaande stem van de herhalingen en krachtsinspanning. Zo hard, dat het de deelnemer drie rijbanen verder in verwarring brengt, waardoor die voorlezer van de weeromstuit ook harder gaat schreeuwen. En zo zit je dan ineens in een kakofonie van geschreeuw, wat niet bevorderlijk is voor de gevoelige oren van een pony, laat staan die van de jury. In neem aan dat iemand die het Nederlands kampioenschap meerijdt de proef vooraf oefent, dus wel weet waar hij of zij heen moet. Dan volstaat een simpele, rustige aanwijzing toch? Puntje voor volgend jaar!


Vond je dit nou een leuk bericht? Doe dan een donatie!

Geplaatst in Blog en getagd met , .