We zijn een week verder en ik heb nog weinig goed nieuws. DD is van de metacam af. Hij lijkt iets minder onregelmatig, maar over is het beslist nog niet. Het gekke is dat je het vooral in stap ziet. In draf praktisch niet. En dus alleen rechtsom. Bizar en ik voel nog steeds een soort vuist om mijn hart. Ik heb de osteopaat gebeld, kijken of dat wat oplevert.
Het is wat onrustig op stal, want we hebben een nieuwe bewoner. Zijn officiële naam is Zazir, maar in de wandelgangen heet hij Sjakie. Een zwartbruine Ierse schoonheid van nog maar vier jaar en ongelooflijk lief. Het kan natuurlijk dat hij zwaar onder de indruk is en dat zijn ware aard nog boven komt als hij na zijn quarantaineperiode met de rest de wei in mag. Of als hij vreselijk gaat puberen. Maar voorlopig is hij de droom die mijn buurmeisje had en dat is leuk om te zien. Hij mag nog wel wat aankomen. Al die veranderingen in zijn leven helpen daarbij niet. Ik hoop dat het vanzelf goed komt als hij merkt dat dit zijn vaste veilige plekje is.
De tenten woeien over Texel
Het neerzetten van de noodstal voor Sjakie had wat voeten in aarde. Mijn buurman heeft een bedrijfje in feesttenten-verhuur. Ik weet niet of je nog weet wat voor weer het vorig weekend was? Het seizoen is hier schoorvoetend begonnen, dus op meerdere plaatsen op het eiland was iets te doen, waardoor arme buurman voortdurend werd gebeld dat er weer een tent de lucht in dreigde te vliegen. Gelukkig sprong zijn familie bij en mogen de billen van zwager Bas daarbij niet onvermeld blijven. Die bleken onmisbaar om de loodzware wanden op hun plek te duwen. Last minute geeft mij altijd stress, maar het is gelukt.
Lekker opgeruimd
De paarden maakten niet veel van de nieuwkomer, die uiteraard even twee weken in quarantaine apart staat. Ze keken vanuit de wei, haalden na een paar keer hinniken hun schouders alweer op en aten verder. Verandering brengt enige onrust met zich mee, maar vooral voor ons mensen. Het is even wennen en dat kost tijd. En we moeten op stal allemaal een beetje inschikken, niet alleen geestelijk. Met dat doel had ik de hele zadelkamer leeggehaald en met hulp van één van de dames van stal uitgesopt. Vervolgens kreeg iedereen een eigen plank en mocht die naar eigen inzicht benut worden. Daardoor hadden we allemaal alles weer eens even in handen. Dat is een aanrader. Je komt spullen tegen waarvan je het bestaan niet meer wist. Ik ging daardoor deze week met een auto vol overbodige spullen naar de Paardenkamp, waar ze af en toe een tweedehands verkoping houden voor het goede doel. En ik heb alle over datum EHBO-spullen weggekieperd. Ruimt lekker op!
Ontspannend filmpje
Omdat het allemaal zo tegenzit met DD heeft partner me getrakteerd op een weekendje weg. Super lief. Jullie weten hoe lastig ik weggaan vind, maar dit is kort en dat trek ik daarom beter. Vooraf alles regelen qua oppas jaagt me qua hartslag al wel weer in de gordijnen, wat idioot is, want ik heb super meiden op stal. Om mijn altijd malende hoofd tot rust te brengen gingen we nog even naar de film (Fly me to the Moon, absoluut een aanrader), voor ons een heerlijk feest van herkenning omdat we op tal van plekken uit die film vorig jaar zélf rondliepen. Voor mij als space-gekkie een hoogtepunt uit mijn leven. Dus ik ging de nacht voor ons uitje redelijk rustig liggen toen om één uur, net in mijn eerste slaap ineens PIEPPIEPPIEP het brandalarm af ging. Echt kneiterhard.
Waar is het rode pinnetje…?
Dat ding hangt bij ons in de gang aan het plafond. Je moet dus met je slaapdronken hoofd bedenken waar het opstapje staat om erbij te kunnen. We roken niks raars. Je stopt het alarm door erop te drukken. We lagen net goed en wel weer een beetje weg te dommelen en, ja hoor: PIEPPIEPPIEP. Daar gingen we weer. Tierend dat ding eraf gehaald en mee naar beneden, allebei in ons nakie elkaar aankijkend hoe het ook alweer zat. We hebben namelijk zo’n geval waar je niet de batterij uit kunt halen. Dus in deze niet zo charmante staat de laptop erbij gepakt, want google is ook in dit soort situaties je vriend. Maar we kwamen er niet uit. Stof? Batterij leeg? Dat zou allemaal andere lampjes en geluidjes horen te geven. En we hebben even goed gecheckt, er was nergens brand, damp, vocht of stof. In een uit het Chinees vertaalde gebruikershandleiding in een lettertype voor bionische ogen op het internet stond iets over een rood pinnetje dat je kunt gebruiken om ‘m uit te zetten. Zie je het voor je, midden in de nacht twee mensen in ontklede toestand, haren in de war, mopperend laden omkerend op zoek naar een rood dingetje van een centimeter dat natuurlijk al lang eens in een opruimbui is weggegooid want waar is het ook alweer van? De katten vonden het wel een reuze leuk feestje en draaien opgetogen miauwend om onze blote benen. Uiteindelijk bracht een verbogen paperclip uitkomt. In nood komt mijn MacGyver altijd boven. En nu moet ik dus nog op reis….zucht.