Auteur archief: Tessa van Daalen

Het zit me tot hier

Geplaatst op door

Bij voorbaat excuses, maar ik moet even mijn gal spuwen. Soms is dit ook gewoon een uitlaatklep, waar jullie dan even de dupe van zijn, waarvoor mijn dank. Het zit me echt tot hier. Ik word er helemaal gestoord van. Beantwoord * héél lelijk woord* je email en apps!!!! Disclaimer: de mensen die wél antwoord geven, maar met enige vertraging, worden hier niet mee bedoeld.

Als ik iets organiseer waar ik mensen bij wil betrekken als deskundige of interessant inspirator, dan probeer ik ze meestal eerst even te bellen. Dat Lees meer

Lol met je knol

Geplaatst op door

Vorige week had ik het nog over de hysterische taferelen tijdens de hengstenkeuring. Een heksenketel waarin paarden worden geacht het beste van zichzelf te laten zien. Dat dit enige stress bij ze teweeg brengt is geen verrassing. Of ze zich daardoor optimaal tonen is de vraag. Hoewel er toch echt paarden zijn die reuring kunnen waarderen.

Waar is dat feestje, híer is dat feestje. Dat is ongeveer de beste beschrijving die ik kan geven van mijn reus. In een vlaag van verstandsverbijstering Lees meer

Dood aan de Romeinen…

Geplaatst op door

Ik zat in oktober op een op ware afmetingen nagebouwde tribune van een Romeins amfitheater. We werden opgehitst door een paar Galliërs aan de zijkant en ik brulde vrolijk mee. Spottende teksten over die rare Romeinen in de arena. Het gaf een groot gevoel van saamhorigheid, we hoorden erbij.

Ik had het gelijk aan mijn kant, die Romeinen wáren ook raar. En ze deden akelige dingen. Ik vroeg me geen moment af hoe het voelde voor die paar man Lees meer

Een vervelende blessure

Geplaatst op door

Ik heb een vervelende blessure aan mijn rechter elleboog. Volgens mij komt het door de mestvork. Ik tape mijn arm aan elkaar, waardoor ik gewoon door kan, maar lastig is het wel.

Voor het uitmesten gebruik ik van die kunststof vorken met een aluminium steel. Ze zijn niet goedkoop, maar lichtgewicht en ze werken prettig. Zelfs Lees meer

Toekomst paardensport in gevaar

Geplaatst op door

Aan het begin van het jaar krijg ik, behalve nare blauwe enveloppen en alle jaarlijkse contributies, het rooster voor vrijwilligerswerk van de club toegestuurd. Als je lid bent van een vereniging, staat daar wat tegenover. Je moet het met elkaar doen. Dat is natuurlijk zo, maar is dit nog wel voor iedereen op te brengen?

Je moet wat over hebben voor je passie. Daar ben ik het absoluut mee eens. En het kan ook leuk zijn om daar dingen voor te doen, vooral als het met Lees meer

De Wet van de Hippische Hartverlamming

Geplaatst op door

Alles wat fout kan gaan, gáát ook fout. Deze Wet van Murphy is beslist gemaakt met paarden in het achterhoofd. Ik zou daar nog eentje aan toe willen voegen. Je kunt het zo gek niet verzinnen, of bij paarden gebeurt het. Ik stel voor dat we het de ‘Wet van Tessa’ noemen.

Terwijl de ijzige wind een ijsbeer nog zou afschrikken, vond één van de Spaanse dames het een goed idee om ongelooflijk hengstig te worden. Het blijft Lees meer

Een dikke vrouw met pijntjes….

Geplaatst op door

“Wil jij mijn paard even aaien en geruststellen? Ze raakt gespannen van dikke vrouwen…” Ik sta in de bak les te geven als één van de andere ruiters op me af komt met deze opmerking. Nou ben ik al van alles en nog wat genoemd, maar ‘dik’ was daar nooit bij. Mijn wenkbrauwen zaten dus zo ongeveer in mijn muts. Tot ik er fijntjes op werd gewezen dat ik eruit zag alsof ik een dekbed had aangetrokken.

Hoewel buienradar aangaf dat het wel meeviel, liet ik me toch een beetje meeslepen in de verhalen dat de horror-winter nu echt voor de deur stond. Dus Lees meer

Op elke hoek een been

Geplaatst op door

Oudjaarsdag is normaal gesproken een kwestie van rondhangen en teveel oliebollen eten tot het verlossende moment van middernacht. Om dat te doorbreken had ik een uitje bedacht. Dat pakte verrassend leuk uit.

Ik had al op een paar plekken voorbij zien komen dat er een tentoonstelling met origineel werk van Thelwell was. Jullie kennen ze ongetwijfeld, de grappige Lees meer

Leven is een gedoetje

Geplaatst op door

Ik houd normaal al niet zo van terugblikken, maar bij de afsluiting van dit jaar wil ik helemaal niet meer terugkijken. Al een paar jaar valt me op dat ik niet meer zo goed kan huilen bij pijn of verdrietige dingen. Alsof ik ben opgedroogd, murw geworden. De laatste weken bewezen dat er toch nog wat vocht in mij zit.

Ik vrees dat de kerstperiode voor mij voor altijd een bijsmaak heeft gekregen. Partner plaatste met zijn collega veteranen op kerstavond lichtjes op Lees meer

Waar het ego toe in staat is….

Geplaatst op door

Als iemand erover begint zitten de tranen nog hoog. Maar verder gaat het leven -gek genoeg-  gewoon door. En dat moet ook. Ik ben echter wel een soort van licht verdoofd. Het dringt allemaal niet zo door. Of het kan me even niet zoveel schelen.

Ik weet zeker dat er in een normale situatie twee zaken waren, waarvan ik op mijn achterste benen had gestaan. Om maar met het ergste te beginnen: in Lees meer