Auteur archief: Tessa van Daalen

Een hormonale weerman

Geplaatst op door
Meteo consult zou ze in dienst moeten nemen. Paarden zijn de beste barometers die er bestaan. Je zou denken dat ik dat inmiddels wel wist, maar ik trap er toch steeds weer in. Dan voel ik me behoorlijk teleurgesteld en vraag ik me af waarom ik ze ook alweer zo leuk vind.

Weersveranderingen. Op één of andere manier voelen ze die aankomen en reageren ze erop. Het doet iets met hun humeur. Met dat van ons waarschijnlijk Lees meer

Een paard met humor

Geplaatst op door
We hebben sinds kort een stoel in de hoek van de rijbaan staan. Die heeft partner er neergezet toen hij zijn trainerschap weer oppakte. Er zijn veel instructeurs die een zitje hebben. Ik sta liever. Geen idee waarom, want ik heb niet de indruk dat je het dan zoveel beter ziet. Maar dat was niet waar ik naartoe wilde. Een stoel is nou niet een ding waar paarden bang voor hoeven te zijn. Het feit dat er ineens iets staat wat er normaal niet is, geeft echter wel wat vraagtekens in het equusbrein. En daar reageren ze nogal verschillend op.

Ik heb alle types paarden in mijn bestand, zowel zelf als met lesklanten. Allemaal registreren ze het object-dat-er-de-vorige-keer-niet-was. Voor sommige Lees meer

De volgende plaag

Geplaatst op door
Toen ik rond 22.30 ging afvoeren zat er ineens een nieuw huisdier in de bijkeuken. Op het blad boven de wasmachine. Niet ondenkbaar dat hij of zij door de kat mee naar binnen was gesleept en daar was achtergelaten, omdat de nabije geur van kattenbrokken bij nader inzien aantrekkelijker bleek. Hij of, gezien het formaat waarschijnlijker, zij, zat doodstil, als in shock. Niet zo harig als een vogelspin, maar wel richting dat formaat.

Ik ben diep vanbinnen een boomknuffelaar. Dus terwijl ieder ander een rondslingerende schoen had gepakt, greep ik een wijnglas dat merkwaardigerwijs Lees meer

Een nieuwe trainer…?

Geplaatst op door
Toen mijn partner mijn partner werd – ik praat over de prehistorie- reed ik al op een hoger niveau dressuur. Hij had geen enkele achtergrond in de paardensport. Zijn referentiekader bestond daardoor enige tijd uit paarden, die zelf trailers in en uit liepen, minstens wissels konden springen of zelfs de piaffe en passage beheersten. Probeer je zijn verbijstering voor te stellen toen hij mee ging naar een landelijke wedstrijd, waar alles, inclusief pony’s en oma’s en opa’s met koelbox, klapstoel en/of paraplu door elkaar vlogen.

Hij leerde snel. In onze internationale tijd was een wedstrijd een complete volksverhuizing, waarbij we lang onderweg waren. Heel gezellig. Hoewel ik Lees meer

Een dagje jeugdsentiment

Geplaatst op door
Het was mooi weer en we waren al heel lang niet op pad geweest. Dus hoog tijd voor een tripje op de motor. Coronaproof, dus zelf een picknick mee. Nou vind ik zo’n tocht echt leuk als ik een doel heb. Zomaar wat rondrijden wordt al snel saai, helemaal nu je nergens kunt opsteken voor een bakkie. Dus had ik iets bedacht: we gaan naar de hunebedden.

Ik ben nooit zo van de routes voorbereiden, maar partner gelukkig wel. Ik heb daar geen geduld voor, maar ben de eerste om toe te geven dat je met enige Lees meer

Een gezicht als een boksbal

Geplaatst op door
Goed, ik had dus even een gezicht als een boksbal. Wat doe ik in zo’n geval? Ik grijp naar de EHBO doos van de paarden. Daarin zit standaard een fles traumeel-gel. Geweldig spul voor kneuzingen, pijnlijke spieren en pezen. Ik wou dat ik er aandelen in had.

Je moet nooit proberen om een volle kruiwagen met je gezicht weg te koppen, als je uitglijdt op de plank van de mesthoop. Nadat ik eerst een half uur Lees meer

Ik trap in dezelfde valkuil

Geplaatst op door
“Dear Tessipops, please stop it.” Ik hóór het nog, deze wijze woorden van mijn dierbare Engelse trainer John Lassetter. Ik ben in dezelfde fase beland. En ik trap opnieuw met open ogen in de valkuil. In een volgend leven ga ik cavia’s houden, echt.

Mijn voormalige toppaard Davy heeft zijn hele leven vage problemen gehad met zijn ondervoeten. Ik heb wel eens verzucht dat hij zoveel röntgenstraling Lees meer

Weinig vertrouwen in de paardrijdende medemens

Geplaatst op door
Het nieuwe initiatief van de KNHS voor het virtuele wedstrijdrijden is met gemengde gevoelens begroet. Ik zal het maar meteen zeggen: ik ben jurylid hiervoor. Ik vind namelijk dat je nieuwe ontwikkelingen een kans moet geven. Probeer nou niet steeds om de geest weer terug in de fles te krijgen, want dat is energieverspilling, dat krampachtige vasthouden aan hoe het was. We moeten naar vóren. Als het niks is, stopt het vanzelf wel weer. Of het wordt bijgesteld.

Voor sommige ruiters is wedstrijdrijden hun ziel en zaligheid. Je kan er op afgeven, omdat het zou moeten gaan om de reis en niet het einddoel, maar Lees meer

Een virtuele zoen

Geplaatst op door
Ik ben bang dat het heel lang gaat duren voor dit weer uit mijn hoofd is. Ik denk dat het sowieso nog veel langer impact gaat hebben dan we op dit moment kunnen inschatten. Maar ik kan me nu niet eens voorstellen dat ik ontspannen op iemand afstap om een hand te geven. En hebben jullie dat ook, dat je bijna naar de TV zit te schreeuwen, als je mensen in een film dicht op elkaar ziet staan?

Het is snel gegaan. Ik beschouw mijn medemens ineens als een potentieel gevaar. Nou was ik toch al niet zo van het bespringen en bepotelen van vage Lees meer

Het overschreeuwen van angst

Geplaatst op door
Wat eerst een beetje leek op een raar soort lange vakantie, wordt voor velen langzamerhand vervelend. Het klinkt erg als ‘I told you so’, maar helaas komt mijn voorspelling uit. Van ontkenning gaan we nu langzaam over in de fase van boosheid.

Ik word af en toe erg verdrietig van wat ik om me heen zie en hoor. Naast mooie dingen, haalt deze tijd ook het slechtste in een aantal mensen naar Lees meer