Auteur archief: Tessa van Daalen

Een nieuwe trainer…?

Geplaatst op door
Toen mijn partner mijn partner werd – ik praat over de prehistorie- reed ik al op een hoger niveau dressuur. Hij had geen enkele achtergrond in de paardensport. Zijn referentiekader bestond daardoor enige tijd uit paarden, die zelf trailers in en uit liepen, minstens wissels konden springen of zelfs de piaffe en passage beheersten. Probeer je zijn verbijstering voor te stellen toen hij mee ging naar een landelijke wedstrijd, waar alles, inclusief pony’s en oma’s en opa’s met koelbox, klapstoel en/of paraplu door elkaar vlogen.

Hij leerde snel. In onze internationale tijd was een wedstrijd een complete volksverhuizing, waarbij we lang onderweg waren. Heel gezellig. Hoewel ik Lees meer

Een dagje jeugdsentiment

Geplaatst op door
Het was mooi weer en we waren al heel lang niet op pad geweest. Dus hoog tijd voor een tripje op de motor. Coronaproof, dus zelf een picknick mee. Nou vind ik zo’n tocht echt leuk als ik een doel heb. Zomaar wat rondrijden wordt al snel saai, helemaal nu je nergens kunt opsteken voor een bakkie. Dus had ik iets bedacht: we gaan naar de hunebedden.

Ik ben nooit zo van de routes voorbereiden, maar partner gelukkig wel. Ik heb daar geen geduld voor, maar ben de eerste om toe te geven dat je met enige Lees meer

Een gezicht als een boksbal

Geplaatst op door
Goed, ik had dus even een gezicht als een boksbal. Wat doe ik in zo’n geval? Ik grijp naar de EHBO doos van de paarden. Daarin zit standaard een fles traumeel-gel. Geweldig spul voor kneuzingen, pijnlijke spieren en pezen. Ik wou dat ik er aandelen in had.

Je moet nooit proberen om een volle kruiwagen met je gezicht weg te koppen, als je uitglijdt op de plank van de mesthoop. Nadat ik eerst een half uur Lees meer

Ik trap in dezelfde valkuil

Geplaatst op door
“Dear Tessipops, please stop it.” Ik hóór het nog, deze wijze woorden van mijn dierbare Engelse trainer John Lassetter. Ik ben in dezelfde fase beland. En ik trap opnieuw met open ogen in de valkuil. In een volgend leven ga ik cavia’s houden, echt.

Mijn voormalige toppaard Davy heeft zijn hele leven vage problemen gehad met zijn ondervoeten. Ik heb wel eens verzucht dat hij zoveel röntgenstraling Lees meer

Weinig vertrouwen in de paardrijdende medemens

Geplaatst op door
Het nieuwe initiatief van de KNHS voor het virtuele wedstrijdrijden is met gemengde gevoelens begroet. Ik zal het maar meteen zeggen: ik ben jurylid hiervoor. Ik vind namelijk dat je nieuwe ontwikkelingen een kans moet geven. Probeer nou niet steeds om de geest weer terug in de fles te krijgen, want dat is energieverspilling, dat krampachtige vasthouden aan hoe het was. We moeten naar vóren. Als het niks is, stopt het vanzelf wel weer. Of het wordt bijgesteld.

Voor sommige ruiters is wedstrijdrijden hun ziel en zaligheid. Je kan er op afgeven, omdat het zou moeten gaan om de reis en niet het einddoel, maar Lees meer

Een virtuele zoen

Geplaatst op door
Ik ben bang dat het heel lang gaat duren voor dit weer uit mijn hoofd is. Ik denk dat het sowieso nog veel langer impact gaat hebben dan we op dit moment kunnen inschatten. Maar ik kan me nu niet eens voorstellen dat ik ontspannen op iemand afstap om een hand te geven. En hebben jullie dat ook, dat je bijna naar de TV zit te schreeuwen, als je mensen in een film dicht op elkaar ziet staan?

Het is snel gegaan. Ik beschouw mijn medemens ineens als een potentieel gevaar. Nou was ik toch al niet zo van het bespringen en bepotelen van vage Lees meer

Het overschreeuwen van angst

Geplaatst op door
Wat eerst een beetje leek op een raar soort lange vakantie, wordt voor velen langzamerhand vervelend. Het klinkt erg als ‘I told you so’, maar helaas komt mijn voorspelling uit. Van ontkenning gaan we nu langzaam over in de fase van boosheid.

Ik word af en toe erg verdrietig van wat ik om me heen zie en hoor. Naast mooie dingen, haalt deze tijd ook het slechtste in een aantal mensen naar Lees meer

Geduld betaalt zich uit

Geplaatst op door
Met geduld ga je het redden. Eens te meer bewijst deze spreuk zijn waarde. Ik heb het al vaker aangegeven en in mijn laatste boek heb ik er een compleet hoofdstuk aan gewijd. Ik ben van nature ongeduldig. Vooral met mensen. Hoewel ik dan wel weer eindeloos en als het nodig is tot in de kleinste details kan uitleggen, als het over paarden gaat. Maar als er iets gedaan moet worden en iemand staat er nog over na te denken hoe, ben ik meestal al halverwege. Wat trouwens niet altijd een voordeel is, maar dat terzijde.

Met paarden is geduld iets van een totaal andere dimensie. Helaas is dat pas in een later stadium van mijn carrière doorgedrongen. In mijn jonge jaren Lees meer

Rusteloos en berustend

Geplaatst op door
Ik ben afwisselend rusteloos en berustend. Aan de ene kant wil ik al het nieuws volgen, aan de andere kant wil ik peterselie in mijn oren stoppen. Ik heb wel een onderwerp in mijn hoofd voor een blog, maar dat heeft nogal met wedstrijdrijden te maken en tja, wanneer gaan we dat ooit weer eens doen?

De inspiratie is ver te zoeken. Ook qua werk trouwens. Het grappige is dat de eerste trainingsfilmpjes binnenkomen, waarvan een deel uit Australië! Lees meer

Omgaan met teleurstellingen

Geplaatst op door
De cursus ‘omgaan met teleurstellingen’ krijg je gratis bij het houden van paarden. Hoewel de wereldwijde uitbraak van een virusziekte misschien niet in de inhoudsopgave was opgenomen. Voor paarden is sociaal contact een eerste levensbehoefte. Hoe zit dat met mensen?

Niet getreurd, de ‘normale’ tegenvallers gaan ook gewoon door, naast het wegvallen van het merendeel van mijn werkzaamheden en dus inkomsten. De Lees meer