Pampers voor DD

En zo stond ik dus onwennig in de supermarkt tussen het enorme aanbod een pak pampers uit te zoeken… Voordat jullie en alle Texelaars die me hebben gezien héle rare dingen gaan denken: het is voor DD. Daar ging uiteraard een verhaal aan vooraf.

Ongeveer twee weken geleden pakte ik DD een dagje aan de longeerlijn. Ik weet al niet meer waarom. Te druk of te harde wind naar mijn smaak. Hij walste Lees meer

Rode vlekken in mijn nek

Als jury hoor je het protocol te ondertekenen. Omdat de meesten van ons, half opgekruld in een auto of juryhokje, een onleesbaar doktershandschrift hebben en ik de mogelijkheid tot communicatie van waarde vind, heb ik een stempeltje. Daarop staat mijn naam, jurynummer en mijn emailadres. Waarop ik tot nu toe alleen maar leuke reactie heb ontvangen.

Het stempeltje kreeg ik ooit van partner en ik ben er nog altijd blij mee. Meestal stempel ik alle protocollen alvast voor aanvang, dat scheelt werk. Lees meer

Als een bejaarde in slow motion

Het weer is pet, ik stond een dag te vroeg met Dotje bij de hondenkapper, omdat ik weer eens niet goed in mijn agenda had gekeken en ik heb geen inspirerende onderwerpen onder handen momenteel. Die hangerigheid zorgt er ook voor dat ik niet echt iets heb waar ik jullie deze week mee om de oren wil slaan. Oh, er kwamen wel wat onderwerpen voorbij hoor. Instructeur-hoppen, te zware ruiters, hete hangijzers genoeg. Meestal krijg ik daarbij spontaan een ingeving en schiet er in tien minuten een stukje uit. Maar nu dus niet.

Het is een beetje saaie week. Afronding van een paar artikelen, waar ik hard aan heb gewerkt. Zo’n laatste fase, waarbij deskundigen nalezen en uiteraard Lees meer

Harmonie komt van twee kanten

Ik ben vorige week bijzonder lui geweest. Het was prachtig weer. We kunnen hier al snel uit de wind in het zonnetje zitten en dat is precies wat ik heb afgewisseld met heerlijk te paard. En jongens, ik heb ervan genoten. Mede door het stille weer was DD engelachtig lief. Het rijden voelt beter dan vanouds, alsof die zes weken vrij hem goed hebben gedaan.

Die deadlines konden me even gestolen worden, het leven is al kort genoeg. Betekent wel dat ik deze week, nu het minder mooi weer is, een tandje moet Lees meer

Doe normaal

Hoera, ik mag weer. Aangezien ze je oog voor zo’n onderzoek altijd volgieten met troep die niet meteen is uitgewerkt, werd het de volgende ochtend. Na een onwennig rondje voelde het weer als vanouds. Dat geweldige, verslavende gevoel, dat niet-ruiters niet begrijpen. Dat je wordt gedragen, meegenomen door zo’n enorm krachtig dier. En ik bestrijd wat Dier & Recht de massa probeert aan te praten, namelijk dat dat altijd onder dwang gebeurt. Zelfs de grootste leek kon zien dat mijn bonte reus het ook leuk vond om weer samen spelletjes te doen.

Ik heb DD wel even een paar rondjes aan de longeerlijn gegooid, want die had zes weken geen zadel op gehad. Maar het is windstil en vrij warm, dus hij Lees meer

Het is goed zo

Ik had niet verwacht dat het me zo zou aangrijpen. Het was niet echt een verrassing. Hij was stokdoof, als je hem onverwacht aaide schrok hij zich een hoedje. De witte waas in zijn ogen werd steeds doffer en opstaan was af en toe een hele inspanning. Dinsdag namen we afscheid en dat was goed. Maar ik loop de hele dag achter me te kijken waar hij blijft…

Ik heb het wel eens eerder geschreven, hij was ons pleegkindje. We hebben hem als 8-jarige opgehaald nadat zijn leven knel kwam te zitten in een (v)echtscheiding. Lees meer

Het einde van een tijdperk

Het einde van een tijdperk. Ik voel toch enige weemoed. Ik heb geprobeerd terug te denken wanneer de eerste keer was dat zijn baasje met hem op les verscheen. Het moet bijna 25 jaar geleden zijn. Deze week werd duidelijk dat zijn dressuurcarrière op 30-jarige leeftijd voorbij is. Ik ga de wekelijkse sessies met Kris missen.

Kristofoor, zo heet hij officieel. Een afstamming van de hengst Glendale, die ook in de stamboom van Totilas opduikt (aan moederszijde). Een bruine Lees meer

Kijken door een rietje

‘Als je net zo kunt paardrijden als ik, dan mag je er deze eeuw niet meer op’, grapte mijn oogarts. Maar hij had verder wel goed nieuws. Alles geneest voorspoedig en ik zie boven verwachting. Dat betekent dat ik voorzichtig wat meer mag doen. Wel mijn stallen zelf uitmesten, maar nog niet paardrijden. Jureren gaat ook, dus ik ga weer op pad.

Aan oogvocht geen gebrek momenteel. Als ik de beelden op het nieuws zie, schiet ik vol. Wat een diepe ellende. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook voor Lees meer

Geef hem nog een mep…

Bekende paardenmensen hebben een voorbeeldfunctie en moeten daarom extra goed opletten wat ze doen, want iedereen heeft tegenwoordig een mobiele telefoon die filmpjes kan maken. Dat was de strekking van een betoog dat ik las naar aanleiding van de commotie over ‘Sir’ Mark Todd. Olie op het vuur van mijn huidige frustratie.

Je dacht dat die stormen van de laatste dagen hevig waren? Zou je eens moeten zien wat er in mijn hoofd rondraast, nu ik niet mag rijden. Maar ik ga Lees meer

Doe nou maar weer normaal…

Het goede nieuws is dat de genezing volgens de geleerden volgens plan verloopt. Het slechte nieuws is dat ik met één oog nog steeds niets zie. En dat ik zes (!) weken niet mag bukken, tillen of paardrijden. Ik weet het, er zijn ergere dingen. Voor een (zelf)doener/pleaser als ik valt dit echter wel in de categorie ‘pittig’.

Alle berichtjes, bemoedigingen, blijken van medeleven, het hielp toch. Een deel van de gebeurtenissen ging als een waas aan me voorbij. Je zit in een Lees meer