Bandages en zware ruiters

Het is nou niet zo dat ik me te pletter verveel. Je zou zeggen, met DD op rust, dat ik tijd overhoud. Dat vult zich echter vanzelf. Wel merk ik dat ik grote behoefte heb aan inspiratie. En aan paardrijden. Het is bizar hoe ik het mis.

Misschien komt het omdat afwachten niet mijn sterkste punt is. En dat doe ik al een tijdje, met al dat opstapelende blessureleed. Ik voel me behoorlijk Lees meer

Een klein sprankje hoop

Ik weet niet hoe jullie het ervaren. Zo’n dag dat je zit af te wachten tot je telefoon een geluidje maakt. Ik haal me van alles in mijn hoofd en probeer tegelijk daar een soort nuchterheid in te brengen, door mezelf streng toe te spreken dat ik moet afwachten met verdrietig zijn tot ik meer weet.

Het been van DD is, inmiddels al enige tijd na zijn rare schriksprong, nog steeds niet dunner. En hij wordt meer onregelmatig in plaats van minder. Lees meer

Het jaarlijkse juryleden bashen

Voor alles is een eerste keer. Ik heb voor het eerst van mijn leven patat gebakken. In zo’n echt frituurgeval. Ik vond het doodeng, maar er is daarna niemand overleden. Verder zit ik nagelbijtend mijn ongeduld te bedwingen en is het jaarlijkse jurylid-bashen weer begonnen.

In een zeer ver verleden stond partner ooit eens voor mijn deur met al zijn spullen onder zijn arm, een frituurpan en een grote hond. Hij maakte zich Lees meer

Pleister op grote wond…

En weer uitgereden… Ik ben er zo moedeloos van dat ik me lamgeslagen voel. Gingen we net weer een beetje lekker, blesseert hij zichzelf met een idiote noodsprong. Nogal hevig, dus dit gaat opnieuw lang duren. Gelukkig kon ik mezelf opvrolijken met een leuk dagje jureren op de Hippiade.

Het was warm, maar in de avondschemer was het heerlijk in het bos. Na een probleemloze rit van een dik uur stapten we het laatste stukje aan een lange Lees meer

Vliegles (letterlijk)

Voor sommigen was het een week van zweet. Voor mij was het een week van hoogtepunten. Dat moet je heel letterlijk nemen. Wel 150 meter zelfs. Ik heb namelijk vliegles gehad.

Als je zoiets tegen een ruiter zegt, denkt die meteen aan iets heel anders. Maar nee, dit was de variant waar een echt vliegtuig aan te pas kwam. Verrassing Lees meer

Onhandige handigheid

Wat mensen (en apen) van andere dieren onderscheidt is dat wij ‘handig’ zijn. Daarnaast hebben we als roofdieren onze ogen voor in ons hoofd staan. Eigenschappen waar je bij het paardrijden behoorlijk last van kunt hebben. Vooral als je aangeleerd krijgt om daar op een verkeerde manier gebruik van te maken.

Ik kom in den lande zowel als instructeur en als jurylid van alles tegen. Als ik iets zie dat me opvalt, negatief of positief, dan probeer ik daar vaak Lees meer

Alles draait om winnen

Het is niet de bedoeling om er een wedstrijd van te maken wie het verst kan rekken. Het is ook niet nodig om een ingewikkelde beweging het beste na te doen van allemaal. Hoe komt het toch dat ik zo belachelijk competitief ben? En nog belangrijker: hoe kom ik daar vanaf?

Ik heb veel baat bij de yogalessen. Ik voel dat de rek mijn lijf goed doet. Verder is het voor mij, mijn drukke, maar vooral ook voor mezelf zo strenge Lees meer

Gebruik je eigen hoofd

Een goede vriend verzuchtte laatst op facebook dat mensen niet meer in staat lijken om zelf na te denken. Ik ben het met hem eens. Maar ik geloof dat het komt omdat we geen verantwoordelijkheid meer (willen) dragen. En dat is volgens mij weer terug te leiden naar de idioot doorgeslagen claimcultuur. ‘Gebruik je eigen hoofd’, roep ik regelmatig. Maar dat is geen mode meer.

Niet alles wat over de oceaan komt is een zegen voor de mensheid. Amerika wordt door sommigen nog steeds als het beloofde land gezien. Maar dat was Lees meer

De rek is eruit

Alsof het er nog niet heet genoeg aan toe gaat in de wereld momenteel, besloten de weergoden er ook nog een schepje bovenop te doen. Mij hoor je niet klagen. Als eilandbewoner is er altijd wel een plekje te vinden waar het aangenaam is. Ook in mijn kantoortje is het lang goed uit te houden, dus er kwam zowaar nog enig werk uit mijn handen.

Grappig eigenlijk, dat ik datgene wat ik uit mijn hoofd pers en via een computer tot jullie laat komen als ‘werk’ beschouw, terwijl de uren dat Lees meer

Stappend humeur opkrikken

De zomer gaat mij altijd veel te snel voorbij. Het is alweer juli. Lange lichte dagen zonder jas, heerlijk. Ik zit met DD op een tien dagen stap-regime. Dat klinkt saai, maar we genieten er stiekem allebei van. Ik zie het als een dagelijkse yogales voor hem. En een soort houding-en-zit bijscholing voor mezelf. Vooraf bedenk ik een complete choreografie, want ik rijd gewoon wel alle oefeningen in stap. Met extra lange lijnen tussendoor. Daarbij probeer ik nog zuiverder, rechter, losser te zitten dan normaal. Waar ik vooral op aan het letten ben, is wat mijn knieën doen.

Ik was ooit in Portugal voor een trainingsweek bij de beroemde Luis Valença. Het intrigeerde me altijd al, die Iberische paarden en hun klassieke africhting. Lees meer