Pijn heeft een hele nieuwe betekenis

Wij hebben een hele brede eikenhouten drie meter lange vensterbank. Die kan eraf en dat moest ook, want de schilder kwam. We hadden onszelf na de dood van Beer beloofd de woonkamer op te (laten) knappen. Dit was stap 1. Maar daarvoor moest de kamer wel leeg. En de vensterbank dus weg.

Ik liep al de hele ochtend naar mijn kantoor op en neer te zeulen met dozen en meubelstukken. Het leek me handig om de verzameling dooie vliegen achter Lees meer

Resistance is futile

Als je op een feestje aan iemand wordt voorgesteld is de eerste vraag ‘wie ben je’. Je naam dus. Daarna volgt vrijwel altijd meteen ‘wat doe je’. Je identiteit wordt grotendeels of eigenlijk helemaal ontleend aan je werkzaamheden. Oftewel ‘wat ben je’. Dat is op zich niet erg als je in de bloei van je leven bent, maar uiterst beangstigend als je ouder wordt.

Ik moest eraan denken na Top Gun Maverick. Je kan het zien als een sensatiefilm (en dat is het ook), maar er zit een diepere laag in. Als je werk is Lees meer

Need for speed

Het weer is omgeslagen naar herfst en mijn humeur meteen ook. Paardrijden is altijd leuk, maar nog net iets leuker in een zonnetje, zonder dat de wind om je oren giert. Je kan concluderen dat ik op de verkeerde plek woon, want het waait hier altijd. Maar ja, het heeft dan weer andere voordelen. Bijvoorbeeld 20 kilometer aquatrainer vlakbij ons huis.

Het was een beetje saaie week. Werkklusjes afronden, uiteraard weer de nodige reparatiedingetjes zoals een lekke trailerband waar een groot stuk glas Lees meer

De stem van een paard

Een dilemma, ik ben benieuwd naar jullie mening. Ik had onlangs een ponymeisje in de ring. Zeer talentvol, of liever gezegd: zeer gedreven. Ze wordt niet gepusht, ze wil absoluut zelf. Haar ouders doen er alles aan om haar droom mogelijk te maken en hebben de financiële middelen om dat te doen. Maar het kind zit als een ouwe krant.

Er gaan een aantal dingen heel erg goed. De ouders zijn zo verstandig geweest om een ervaren pony voor haar te kopen. Een betrouwbare schoolmeester, Lees meer

Blikken des doods

Het is weer zover. De blikken des doods. Oftewel een reepje grasland, waar ze alle dagen een half uurtje langer in mogen. Daarbuiten kunnen ze er alleen reikhalzend naar kijken achter hevig onder stroom staand draad. Waarna ze mij aankijken met boekdelen sprekende boze ogen. En stond toch al niet zo stevig in mijn schoenen.

Geheel buiten mijn schuld om kwam ik afgelopen week in het middelpunt van twee ruzies terecht. Voor mij als conflictvermijdend persoon is dat niet makkelijk. Lees meer

Hans Klok in de rijbaan?

‘Heb je inspiratie nodig? Schrijf over Hans…’ Deze reactie van één van mijn leerlingen zegt jullie niks, maar ik moest er om grinniken. Haar paard heet namelijk helemaal niet zo. Ik noem hem Hans Klok, omdat hij soms een grote illusionist is. En ik heb nóg een Hans in mijn leerlingenbestand. Alleen toonde die hoe belangrijk het is om paarden áltijd het voordeel van de twijfel te geven.

Gedrag dat een paard iets oplevert, wordt herhaald. Het is misschien wel de allerbelangrijkste les die je tot je moet nemen, als je met paarden omgaat. Lees meer

Pestkoppen en de naakte waarheid

De hele paardenwereld buitelde onlangs weer eens over elkaar heen door een uitzending van Arjen Lubach, waarin hij op de hem bekende provocerende wijze paardensport aan de kaak stelt. Ik had het niet gezien, maar las allerlei reacties en besloot het toen zelf ook even op te zoeken.

Het verhaal van Lubach is ongenuanceerd, eenzijdig, rellerig en ja, uitermate provocerend. De man heeft een bepaalde stijl. Satire, waar een deel van Lees meer

Pampers voor DD

En zo stond ik dus onwennig in de supermarkt tussen het enorme aanbod een pak pampers uit te zoeken… Voordat jullie en alle Texelaars die me hebben gezien héle rare dingen gaan denken: het is voor DD. Daar ging uiteraard een verhaal aan vooraf.

Ongeveer twee weken geleden pakte ik DD een dagje aan de longeerlijn. Ik weet al niet meer waarom. Te druk of te harde wind naar mijn smaak. Hij walste Lees meer

Rode vlekken in mijn nek

Als jury hoor je het protocol te ondertekenen. Omdat de meesten van ons, half opgekruld in een auto of juryhokje, een onleesbaar doktershandschrift hebben en ik de mogelijkheid tot communicatie van waarde vind, heb ik een stempeltje. Daarop staat mijn naam, jurynummer en mijn emailadres. Waarop ik tot nu toe alleen maar leuke reactie heb ontvangen.

Het stempeltje kreeg ik ooit van partner en ik ben er nog altijd blij mee. Meestal stempel ik alle protocollen alvast voor aanvang, dat scheelt werk. Lees meer

Als een bejaarde in slow motion

Het weer is pet, ik stond een dag te vroeg met Dotje bij de hondenkapper, omdat ik weer eens niet goed in mijn agenda had gekeken en ik heb geen inspirerende onderwerpen onder handen momenteel. Die hangerigheid zorgt er ook voor dat ik niet echt iets heb waar ik jullie deze week mee om de oren wil slaan. Oh, er kwamen wel wat onderwerpen voorbij hoor. Instructeur-hoppen, te zware ruiters, hete hangijzers genoeg. Meestal krijg ik daarbij spontaan een ingeving en schiet er in tien minuten een stukje uit. Maar nu dus niet.

Het is een beetje saaie week. Afronding van een paar artikelen, waar ik hard aan heb gewerkt. Zo’n laatste fase, waarbij deskundigen nalezen en uiteraard Lees meer