Auteur archief: Tessa van Daalen

Eerlijkheid duurt vaak niet het langst….

Geplaatst op door

Eerlijkheid duurt -helaas voor veel paarden- niet altijd het langst. Ik sta bij veel mensen bekend als nogal direct. Best gek eigenlijk, want diep vanbinnen ben ik een ontzettende conflictvermijder. Maar ik heb kennelijk een nog veel grotere hekel aan schijnheiligheid, dus als ik wat vind is dat op z’n minst van mijn gezicht of te lezen. Of ik zeg er wat van en dat komt volgens partner vooral door de intonatie meestal wat meer kras over dan ik het bedoel.

Gooi ik met deze blogs mijn eigen glazen in? Ik ben er door mijn omgeving wel eens voorzichtig op gewezen dat ik op deze plek nogal flink van leer kan Lees meer

Kattenvrouwtje in spagaat

Geplaatst op door

Midden in de nacht werd ik half wakker. Zo’n toestand waarin je zelf niet zo goed weet of je slaapt of niet. Ik voelde iemand aan mijn buik likken. En het drong nog net tot mijn benevelde brein door dat partner gewoon ronkend naast me lag…

We zaten de avond ervoor knus samen onder een dekentje. Boven het geluid van de TV uit hoorden we allebei geknaag ter hoogte van het plafond. Als je Lees meer

Sensatieverhaal, deel 2

Geplaatst op door

Er was dus een relletje over de drafsport. Maar er speelde nog wat. Uit mijn ooghoeken had ik, met name in Engelse paardenmedia, iets gelezen over een luchtballonnetje van de FEI. Deze overkoepelende paardensportclub was voorzichtig aan het aftasten of er draagvlak is om het gebruik van stang en trens en sporen op internationaal Grand Prix dressuurniveau facultatief te maken. Nogmaals voor alle duidelijkheid: je mag dan dus zelf kiezen. Het hóeft niet.

Ik zie de FEI als een nogal behoudende club, ik vond het verfrissend dat uitgerekend zij hiermee kwamen. Bovendien ben ik erg van keuzevrijheid, dus Lees meer

Sensatieverhaal, deel 1

Geplaatst op door

Op gang komen na een vakantie is zo slopend, dat je er bijna vakantie voor nodig hebt. Wat niet hielp is dat ik snotverkouden werd en daardoor dus met goed fatsoen geen interviewafspraken kon maken. Lesgeven ging wel, je staat tenslotte op ruime afstand in de buitenlucht. Het gaf me wel tijd om te broeden op twee dingen die ik met jullie wil bespreken.

Ik weet niet of ze in Frankrijk actiegroepen hebben die tegen paardrijden of sport met paarden zijn. In Nederland hebben we die wel en in mijn afwezigheid Lees meer

Doffe ogen

Geplaatst op door

Frankrijk is een prachtig land. Kennen jullie de rest van het gezegde ook? Op gevaar af dat ik de paar Franse mensen die ik ken onsterfelijk beledig, voel ik het wel zo. Of misschien komt het omdat ik en vakantie altijd een ietwat gespannen relatie hebben. Ik ging voor de inspiratie. Dat werd toch een beetje anders.

For old times sake heeft Engeland eigenlijk mijn voorkeur. De keuze was echter op Frankrijk gevallen wegens het weer. Het is op een motor – als Lees meer

Guilty pleasure

Geplaatst op door

Ik had al een heel stuk gemaakt over het jureren van de dressuur tijdens het afgelopen SGW weekend…foetsie. Nou doen computers niets zelf, dus ik zal wel ergens iets onhandigs hebben gedaan. Of er heeft weer eens een poes over mijn toetsenbord gelopen. Ik weet alleen zeker dat ik het nog niet had bewaard.

Het vervelende is dat ik nooit zo’n zin heb om iets twee keer te doen. Het kwam erop neer dat crossruiters niet van die zeikerds zijn en op een ontspannen Lees meer

Bandages en zware ruiters

Geplaatst op door

Het is nou niet zo dat ik me te pletter verveel. Je zou zeggen, met DD op rust, dat ik tijd overhoud. Dat vult zich echter vanzelf. Wel merk ik dat ik grote behoefte heb aan inspiratie. En aan paardrijden. Het is bizar hoe ik het mis.

Misschien komt het omdat afwachten niet mijn sterkste punt is. En dat doe ik al een tijdje, met al dat opstapelende blessureleed. Ik voel me behoorlijk Lees meer

Een klein sprankje hoop

Geplaatst op door

Ik weet niet hoe jullie het ervaren. Zo’n dag dat je zit af te wachten tot je telefoon een geluidje maakt. Ik haal me van alles in mijn hoofd en probeer tegelijk daar een soort nuchterheid in te brengen, door mezelf streng toe te spreken dat ik moet afwachten met verdrietig zijn tot ik meer weet.

Het been van DD is, inmiddels al enige tijd na zijn rare schriksprong, nog steeds niet dunner. En hij wordt meer onregelmatig in plaats van minder. Lees meer

Het jaarlijkse juryleden bashen

Geplaatst op door

Voor alles is een eerste keer. Ik heb voor het eerst van mijn leven patat gebakken. In zo’n echt frituurgeval. Ik vond het doodeng, maar er is daarna niemand overleden. Verder zit ik nagelbijtend mijn ongeduld te bedwingen en is het jaarlijkse jurylid-bashen weer begonnen.

In een zeer ver verleden stond partner ooit eens voor mijn deur met al zijn spullen onder zijn arm, een frituurpan en een grote hond. Hij maakte zich Lees meer